24 september 2006

Dwaalspoor

Het boek Met ons alleen van het dwaalspoor af! van Alphons Levens verscheen net toen ik vorig jaar voor 3,5 maand in Suriname was. Naast m'n stage wilde ik me in m'n vrije tijd enigszins verdiepen in de cultuur, zodat het land meer voor je gaat leven. Daarom kocht ik dit boek.

Het heeft als ondertitel Enige korte of superkorte Surinaamse verhalen en andere hersenspinsels. Het grootste gedeelte van het boek bestaat uit in de jaren '90 ingezonden brieven van de auteur naar de "Ware tijd", de grootste Surinaamse krant. Helemaal plaatsen kan ik daardoor niet alles, want het Suriname van de jaren '90 is toch wel anders dan dat van nu. De afgelopen jaren is er veel verbeterd (hoewel er nog steeds veel te wensen overblijft). En 10 jaar geleden had ik helemaal niks met Suriname.


Hoewel ik best snap dat er een hoop te mopperen is, vind ik de auteur wel erg zeurderig. Alleen negatieve dingen worden aangehaald. En ik krijg ook een beetje het idee dat hij overal wel iets van af lijkt te weten. Beetje jammer.
De verhalen zijn ook geen fictie, maar spelen zich vooral op politiek vlak af. En dat is niet makkelijk voor een buitenstaander, zelfs niet als je tijdens de laatste kabinetsformaties in het land was. En helaas ontbreekt de rode lijn in de wat langere verhalen.

Wat er verder van te zeggen? Best een aardig boekje als je het land een beetje kent, het geeft wel een beeld van de jaren '90. Als je weinig van Suriname weet is het echter niet interessant.

20 september 2006

Hour Game

Voor mezelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik met het thrillergenre moet. Vaak vind ik het verhaal best aardig, maar het einde dan zo slap. Of het plot ligt zo voor de hand dat je dingen al lang ziet aankomen. En de schrijfstijl laat ook vaak te wensen over.

Dit alles gaat voor Hour Game van David Baldacci niet op, dat blijft van begin tot het einde spannend. En de nodige humor maakt het verhaal luchtig op de goede momenten. Baldacci mag dus blijven in mijn lijst van goede thrillerschrijvers.


Hour Game gaat over een seriemoordenaar (daarvoor hoef je niet ver te lezen, al snel worden verschillende moorden gepleegd). En dan ook nog eens een intelligente, dus de politie te snel af. Goed geschreven vanuit het perspectief van zowel de moordenaar als de politie. Een boek wat je maar door wilt blijven lezen. En wat dat betreft is het maar goed dat ie nu uit is, kom ik tenminste weer es aan de krant toek.

15 september 2006

Extremely loud and incredibly close

Eigenlijk wil ik helemaal geen boeken bespreken die ik al een tijdje uit heb, maar om sommigen kan ik niet heen. Een daarvan is Extremely loud and incredibly close van Jonathan Safran Foer. Ik kocht vandaag "Everything is illuminated" en moest daardoor weer aan dit boek denken. Wat een geweldig boek!

Toen ik voor de eerste keer door het boek bladerde trok het me al aan. Afbeeldingen, gekleurde tekst, 1 zin op een bladzijde. Het verhaal zelf gaat over een jongetje dat zijn vader verliest tijdens 9/11 en tussen zijn spullen een sleutel vind en op onderzoek uitgaat waar die van is. Safran Foer maakt daarbij gebruik van veel typografie en alle afbeeldingen en fratsen passen perfect.
Daarnaast wordt er gebruik gemaakt van flashbacks en is het soms even puzzelen waar het precies over gaat.

Verder valt het niet uit te leggen, je moet het gewoon lezen ;)

10 september 2006

Honderd jaar eenzaamheid

Boeken kunnen verrassen. En Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez is zo'n boek. Na de eerste hoofdstukken vroeg ik me af wat ik met het boek moest. Er gebeurde eigenlijk weinig en het tempo lag laag. Maar toch....

Het boek was me aangeraden door meerdere personen, die ik allemaal vertrouw is als het boeken betreft. Dus het boek moest goed zijn... En als je echt in het verhaal komt, is dat het ook. Af en toe lijkt het saai te worden, maar dan maakt het magisch realisme van Márquez het weer goed.

Het boek beschrijft een familiegeschiedenis in het kleine Zuid-Amerikaanse Macondo. Een familie bestaande uit excentrieke types, die helemaal gaan voor één ding, of dat nou vechten, vrouwen of documenten zijn. En bij elke volgende generatie lijkt de geschiedenis zich te herhalen (de mensen krijgen ook steeds weer dezelfde namen, wat je steeds laat terugbladeren naar de stamboom). Maar elke keer komt er van buitenaf weer wat op het dorp af: zigeuners, oorlog, mensen die een bananenrepubliek stichten, noodweer.
En steeds blijft het daardoor spannend. En het einde is nog wel het beste van allemaal....

04 september 2006

Jozef trilogie - Joost van den Vondel

Tsja, hoe kom je er soms op om sommige boeken te gaan lezen? Ooit es door iemand op gewezen en uit nieuwsgierigheid begonnen. Ik heb het nu over de drie treurspelen die Joost van den Vondel schreef over Jozef, bekend uit het Oude Testament. De boeken heb ik zelf niet, maar er is een goede Vondel website, waar veel van zijn werk te vinden is.

Het eerste deel is Jozef in Dothan, geschreven in 1640 en beschrijft het verhaal van Jozef die zijn broers in het veld opzoekt en door hen wordt verkocht aan een slavenkaravaan en vervolgens hun vader vertellen dat Jozef door een wild dier is verscheurd.

Deel 2 is Jozef in Egypten (1640). Dit deel gaat helemaal in op het vermeende overspel van Jozef met de vrouw van Potifar (zijn baas). In de Bijbel slechts een paar zinnen, hier uitgewerkt tot compleet toneelstuk. Van dit deel was ik wel onder de indruk, het geeft goed weer hoe het gegaan zou kunnen zijn.

Het derde en laatste deel is Jozef in 't hof (1635) en heb ik net uit. Dit deel vond ik het lastigst lezen, misschien ook wel omdat het het oudste is. Ik kreeg ook het idee dat Vondel dit deel ook als geheel heeft geschreven en later de eerste 2 delen heeft toegevoegd. Vooral het eerste bedrijf van dit stuk is moeilijk door te komen, later wordt het beter, maar het blijft lastiger dan de eerste delen. Dit laatste deel gaat over het bezoek van de Jozefs broers aan Egypte om graan te halen, want in het eigen land heerst hongersnood.

Al met al wel leuk om eens te lezen, vind het sowieso interessant om interpretaties/uitwerkingen van bijbelverhalen te lezen. En het oud-Nederlands spreekt me ook wel aan, zo af en toe.