28 mei 2007

De slinger van Foucault

Waar te beginnen bij een boek dat zoveel brengt als De slinger van Foucault van Umberto Eco? Misschien bij het voor de hand liggende, een vergelijking met The Da Vinci Code is snel gemaakt. Hoewel, na de begrippen Rozenkruizers, Tempeliers, Parijs en graal houdt de vergelijking wel op. Eco gaat namelijk heel anders te werk dan Brown en is zich er ook van bewust dat het maar samenzweringstheorieën zien....

Het is een dik boek, maar kortgezegd komt het er op neer dat drie medewerkers van een uitgeverij, Casaubon, Belbo en Diotallevi, zich storten op een zelfbedacht, mystiek Plan. Dat naar aanleiding van een briefje dat ze krijgen en hun interesses: Casaubon schreef zijn scriptie over de Rozenkruizers, Belbo houdt zich met Diotallevi bezig met het uitgeven van een serie over diabolici en Diotallevi is geïnteresseerd in de kabbalah. Door verbanden te leggen in de geschiedenis, groeit hun Plan gestaag...
En hoewel ze zelf weten dat het een spel is, is dat voor sommige figuren in de buitenwereld niet zo voor de handliggend en loopt het uit op een gevaarlijke complottheorie....

Natuurlijk zijn er meer lijnen in het verhaal, maar het voert te ver om dat allemaal hier uit de doeken te doen. Deze lijn heeft me het meest aan het nadenken gezet: hoe kan het dat wat je verzint, zo door mensen worden aangenomen als de waarheid? Gaan wij leven naar een Plan dat ons wordt voorgeschoteld? En wat is er dan eerder, het Plan of ons gedrag?

Hoewel ik vind dat Eco soms te gedetailleerd te werk gaat (ik heb echt te veel mystieke groepen voorbij zien komen waarvan ik niet weet wat daar nou precies het doel van was) is het een indrukwekkend verhaal. En veel beter dan The Da Vinci Code, alleen al omdat de feiten die Eco noemt wel kloppen, maar dat zelfs zijn hoofdpersonen weten dat de verbanden flauwekul zijn. En dat in tegenstelling tot The Da Vinci Code, waarin wordt aangenomen dat het de waarheid is en Brown er niks aan doet om dat te ontkrachten.

Geen opmerkingen: