26 augustus 2007

Geheugenfout

Alweer even geleden, de laatste update. En ik was niet eens op vakantie. Gewoon geen tijd voor een boek, zelfs niet voor Geheugenfout van Dean Koontz, terwijl die spannend genoeg was om niet weg te wilen leggen. Dat heb ik dit weekend dus ook maar niet gedaan en hem vandaag eindelijk uit gelezen.

Al wel vaker is hier gebleken dat ik niet echt een hele grote thriller-fan ben. En dat ik hoge eisen stel aan de schrijfstijl van een boek. Het begin van deze thriller was dan ook even voorbijten. Volgens mij kon het af en toe wel wat korter, sneller. Voor mij hoeft niet elk detail te worden uitgelegd, er moet iets te raden over blijven. En ik zag vaak al ver van te voren aankomen wat er ging gebeuren. Hoewel ik moet toegeven...., niet altijd.

Martie en Dusty spelen de hoofdrol in dit boek. Een jong stel, gelukkig met elkaar, maar veel mensen in hun omgeving hebben psychische problemen. Gelukkig bieden Dusty en Martie hun een helpende hand. Maar dan gaat er iets mis bij Martie. En na een vreemde ervaring met zijn broer Skeet denkt Dusty dat er meer achter zit. Alleen wat? Er lijkt wel door iemand met hun geheugen geknoeid te worden en misschien zelfs wel met meer....

Toch wel een spannende thriller, alleen zijn de gebeurtenissen zo vreemd dat ze me geen schrik of nachtmerries aanjoegen. Hoewel ik niet ontken dat er waarschijnlijk meer kan op het gebied van psychologie dan dat ik denk, de gebeurtenissen uit dit boek gaan toch wel erg ver.

12 augustus 2007

A spot of bother

Met The curious incident of the dog in the night-time had Mark Haddon me al overtuigd. Bij herlezing zal ik het hier zeker beschrijven. De afgelopen week las ik zijn twee boek: A spot of bother. Een geweldig passende titel, die in het Nederlands helaas verloren gaat in Een akkefietje. Opnieuw een hoofdpersoon met psychische problemen, maar daar houdt de overeenkomst tussen beide boeken wel mee op.

George gaat met pensioen en ontdekt in de winkel een rare plek op z'n dij. Volgens de dokter exzeem, volgens zichzelf kanker. En hij raakt in paniek en lijkt langzamerhand de weg kwijt te raken. En dan is er nog zijn familie: z'n dochter Katie gaat hertrouwen (of toch niet?) met Ray, die hij en z'n vrouw Jean niet echt mogen. Jean heeft een minnaar en z'n zoon Jamie is homoseksueel, ook iets wat hij niet echt aankan.

En ondanks al deze problemen is het geen zwaar boek, terwijl de gebeurtenissen daar wel
aanleiding toe geven. Maar Haddon weet genoeg (zwarte) humor in te brengen. En we zien het verhaal uit verschillende perspectieven. George is dan weliswaar de hoofdpersonen, elk hoofdstuk wordt vanuit het perspectief van een ander familielid verteld. Erg boeiend en bevredigend voor de nieuwsgierige lezer, die ook graag ziet wat de anderen denken van een situatie.

Nog steeds ben ik overtuigd van de kwaliteiten van Haddon en wacht nu al op zijn volgende boek!

11 augustus 2007

Meer grenzeloos leedvermaak

Hilarische reisverhalen, dat is de ondertitel van Meer grenzeloos leedvermaak. Laat ik dat maar overdreven noemen, hooguit een paar, de rest kabelt rustig voort. Best aardig om te lezen, een paar verhalen per keer en te bedenken dat je eigen vakantie heerlijk relaxed was in vergelijking met de meeste verhalen.

En voor lezen in de auto, waar ik eigenlijk niet erg goed tegen kan, prima geschikt, aangezien de verhalen maar 2, hooguit 3, pagina's lang zijn. En geschreven door verschillende mensen, dus veel stijlen en veel verschillende belevenissen.

06 augustus 2007

Bezonken rood

Van Jeroen Brouwers wilde ik al een tijdje iets lezen, helemaal nadat Giphart hem zo opgehemeld had in Giph. Niet dat dat nou een meesterwerk was, maar ik was wel benieuwd wat er zo goed was aan Brouwers. En zo kocht ik gisteren in Deventer Bezonken rood, een boek dat al half uit was toen ik weer thuis was.

Een fijne schrijftstijl, leest vlot, alleen af en toe wat van de hak-op-de-tak. En goede keus dus, er zal meer van hem gelezen gaan worden.

Het onderwerp van dit boek vind ik wel wat lastiger: het overlijden van zijn moeder, waar hij niet veel mee lijkt te hebben. Maar dat valt ook te verklaren, nadat ze uit het Jappenkamp komen wordt Jeroen opnieuw onder toezicht geplaatst, alleen nu van het klooster. En ik kan me voorstellen dat je, als je zo jong bent, veel gelijkenissen trekt met het Jappenkamp.
Trouwens nog zo'n onderwerp waar ik niet veel vanaf weet. Interessant om eens over te lezen, Nederlands-Indiƫ is nogal onderbelicht gebleven in mijn verder uitgebreide geschiedenislessen over WO-II op de basisschool.

05 augustus 2007

Boetekleed

Van Ian McEwan las ik eerder al eens Amsterdam, dat ik toen erg goed vond en waarschijnlijk binnenkort wel eens ga herlezen, want ik ben er veel van vergeten. Mij werd namelijk verteld dat dat zijn minste werk was. Werk aan de winkel dus: meer van hem lezen. Het werd Boetekleed (Atonement).

Het eerste deel van dit boek kabbelde langzaam voort, er gebeurde eigenlijk niet zo veel: Briony (13 jaar) wil met haar nichtjes en neefjes die komen een toneelstuk opvoeren dat ze zelf geschreven heeft, wat uiteindelijk niet lukt. Haar zus Cecilia staat op het punt een relatie te krijgen met Robbie, de zoon van de werktster. Maar dan wordt nichtje Lola verkracht en wijs Briony wel de juiste schuldige aan? Daar gaat het boek eigenlijk over, maar dan ben je al 200 pagina's verder. Ik vond de aanloop duidelijk te lang...

Maar het thema wordt wel mooi uitgewerkt, het 2e deel leest al beter, hoewel het gedeelte over oorlog van mij ook wat korter had gemogen. Alleen het laatste gedeelte, waar Briony verpleegster is, lijkt voor mij de juiste lengte te hebben.

De schrijftstijl is echter wel heerlijk, dus het boek daarom goed leesbaar. McEwan zal dus nog steeds op mijn lijstje van schrijvers blijven staan waar ik meer van wil lezen.

04 augustus 2007

Reus

Kort geleden las ik Slaap van Annelies Verbeke. Hoewel ik niet meteen overtuigd was en het verhaal wat vaag vond, kocht ik toch laatst in een aanbieding haar tweede boek: Reus. Opnieuw een redelijk vaag boek, met een wat onwaarschijnlijke verhaallijn.

Hannah en Kim, twee zussen, missen iets in hun leven: hun moeder. Op een gegeven moment is die er vandoor gegaan. Hoewel beiden gelukkig getrouwd zijn, is dit niet hun geluk. Kim blijkt zwanger van een minnaar en Hannah heeft een merkwaardige, al dan niet echt bestaande, achtervolger. Zo vluchten ze uit hun leven, op zoek naar hun moeder, ergens in Australiƫ, een bizarre tocht...

Voor mij toch allemaal iets te vaag, misschien kan ik het in de toekomst bij herlezing beter waarderen.