26 november 2007

Dis

Marcel Möring kende ik tot nog toe alleen van de columns die hij schrijft in de Ingenieur. En daarvan was ik altijd al onder de indruk. Dus maar eens een boek van hem. Het werd zijn laatste, Dis.

Het eerste wat me opviel is de schrijfstijl van Möring. Geweldig, meteen al een reden om meerdere boeken van hem te lezen. En ten tweede is er de sfeer, uitgesproken somber. En de locatie: Assen. Vroeger gingen we er wel eens winkelen, als we eens ergens anders naartoe wilden, maar een grote indruk heeft het stadje niet op me gemaakt. En als ik er nu ooit eens een baan krijg, wat niet onmogelijk is maar wel onwaarschijnlijk, zou ik direct in Groningen gaan wonen en niet alleen omdat ik nu eenmaal een Groninger ben, in de stad heb ik nooit gewoond. Het gevoel dat Möring van Assen geeft, dat pas precies bij het beeld wat ik er van heb. Gelukkig is er de TT nog, gebeurd er nog es wat. Waarschijnlijk zijn de gebeurtenissen in dat opzicht in dit boek waarschijnlijk erg realistisch. Hoewel ik van 1980, de TT waar deze roman zich afspeelt, nog minder weet dan van Assen.

Het enige waar ik in dit boek mee zit is de rol van de Jood van Assen. De rest van het verhaal spreekt voor zich; een oud-inwoner die na z'n jeugd is weggetrokken en nu nog één keer terugkomt om een oude vriendin te ontmoeten; de vader van die vriendin, een Joodse man, Jakob Noach, die geleden heeft in de oorlog. Het spreekt redelijk voor zich. Maar de Jood van Assen is een schimmig figuur die Jakob Noach meeneemt door de TT-nacht. Alleen weet ik niet helemaal hoe...

Een vergelijking met De ontdekking van de hemel dringt zich op, hoewel dat waarschijnlijk tegenover beide auteurs niet eerlijk is. En toch, de sfeer, de intelectuele hoofdpersoon, het soms wat magisch-realistische, ergens zijn er overeenkomsten. En verder vooral verschillen. Gelukkig maar.

25 november 2007

De wereld van bovenaf

Een boek om heerlijk in te bladeren, dat is De wereld van bovenaf. En dan te genieten van hoe de aarde eruit ziet, zowel natuur als menselijk handelen. Van bovenaf, vanuit vliegtuigen en satellieten. En dan met de atlas ernaast opzoeken waar het precies ligt...

Het blijft mij altijd weer fascineren. Zowel de foto's als de atlas. Ik kan daar uren in bladeren en steeds weer iets nieuws ontdekken.

18 november 2007

Zero

Door deze recensie op nu.nl liet ik met overhalen om het boek Zero van Denis Guedj te lezen. Helemaal toen ik las dat het ook de auteur van De stelling van de papegaai is (niet zelf gelezen, maar veel goeds over gehoord). Toch ben ik niet zo lyrisch al de schrijfster van die recensie. Ik had graag wat meer over de geschiedenis en het ontstaan van het 'cijfer' nul willen opsteken uit dit boek. Want opeens is ie er, met maar weinig uitleg hoe, alleen het waarom is redelijk vertegenwoordigd.

Verder is het een combinatie van een roman en een verhalenbundel. Aémer speelt altijd de hoofdrol, maar in verschillende periodes, van ver voor onze jaartelling tot het heden. En altijd in en rond Bagdad. En verder speelt in elk verhaal het telsteentje een belangrijke rol en wordt het geheel aan elkaar geweven in het eerste en laatste hoofdstuk, waar Aémer als archeologe in het heden figureert. Maar helaas zijn de andere verhalen steeds een beetje hetzelfde. Aémer heeft steeds dubbele liefdesrelaties, er breekt altijd oorlog uit en een van Aémers vriendjes is altijd druk in de weer met de getallen. Dat maakt het geheel af en toe wat voorspelbaar.

Al met al geen slecht boek en ik heb er wel iets van opgestoken, maar het wetenschappelijke gehalte had van mij wat hoger gemogen.

11 november 2007

De vliegeraar

Een echte hype-lezer ben ik niet, ik wacht meestal met het lezen van een bestseller totdat me duidelijk is dat het boek ook echt goed is. En van De vliegeraar van Khaled Hosseini was me al verteld het goed was, en aangrijpend. En inderdaad, een mooi en aangrijpend verhaal, dat je af en toe even naast je neer moet leggen, zoveel gebeurt er en zoveel raakt het.

Amir en Hassan groeien samen op in Kabul. Amir is de zoon van een rijk man, Hassan is een Hassara en werkt als hulpje bij Amir. En komt altijd voor Amir op. Dat lukt Amir niet altijd voor Hassan, zelfs nog erger, hij maakt het zwart. Hassan vertrekt, de oorlog breekt uit en Amir beland in Amerika. Maar het verleden laat hem niet rusten...

Af en toe ligt de moraal er in dit boek misschien iets te veel bovenop, maar het is een schitterend verhaal, dat je echt iets doet.

01 november 2007

Functie: sollicitant

Een paar maanden geleden begon ik met solliciteren. En als groentje van een universiteit en daar ook al een jaartje een baan, is de echte wereld toch nog wel vreemd. Hoe pak je dat aan, een leuke baan vinden? En wat wil ik eigenlijk? Dit boekje, Functie: sollicitant, van Geerhard Bolte heeft me daarbij wel op weg geholpen. In ieder geval op de weg van hoe het bij grote bedrijven moet. De wereld na een kleine opleiding is toch anders, aangezien op verschillende plekken waar ik orienterend kwam vaak wel een bekende tegenkwam.

Maar goed, uiteindelijk vind ik natuurlijk niets via officiële kanalen, want dat heb ik nog nooit met iets gedaan, ook al probeer ik die eerst te volgen. Uiteindelijk blijkt toch het netwerk je belangrijkste zoekmogelijkheid of wordt je vanuit dat netwerk door anderen benaderd. Zo'n netwerk dat bij mij toch al best groot was, mede dankzij die kleine studie en een actief verenigingsleven binnen die studie.

Al met al ben ik er nu uit en moeten alleen arbeidsvoorwaarden nog worden besproken. En dat gaat wel goed komen. Waar dit boekje overigens ook info over geeft. En waar verder mijn omgeving en netwerk goede raadgevers zijn.

Dus als je genoeg kanalen hebt om een leuke baan te vinden voegt dit boekje misschien niet heel veel toe. Maar als je naar een groter bedrijf wilt, met officiele procedures en geen bekenden, dan is het zeker de moeite waard dit boekje eens te lezen. Om dingen tegen te komen die je misschien al lang wist, maar nooit verkeerd zijn nog eens te horen. En verder wat slimme trucs en vragen die je vaak gesteld zullen worden..