26 november 2007

Dis

Marcel Möring kende ik tot nog toe alleen van de columns die hij schrijft in de Ingenieur. En daarvan was ik altijd al onder de indruk. Dus maar eens een boek van hem. Het werd zijn laatste, Dis.

Het eerste wat me opviel is de schrijfstijl van Möring. Geweldig, meteen al een reden om meerdere boeken van hem te lezen. En ten tweede is er de sfeer, uitgesproken somber. En de locatie: Assen. Vroeger gingen we er wel eens winkelen, als we eens ergens anders naartoe wilden, maar een grote indruk heeft het stadje niet op me gemaakt. En als ik er nu ooit eens een baan krijg, wat niet onmogelijk is maar wel onwaarschijnlijk, zou ik direct in Groningen gaan wonen en niet alleen omdat ik nu eenmaal een Groninger ben, in de stad heb ik nooit gewoond. Het gevoel dat Möring van Assen geeft, dat pas precies bij het beeld wat ik er van heb. Gelukkig is er de TT nog, gebeurd er nog es wat. Waarschijnlijk zijn de gebeurtenissen in dat opzicht in dit boek waarschijnlijk erg realistisch. Hoewel ik van 1980, de TT waar deze roman zich afspeelt, nog minder weet dan van Assen.

Het enige waar ik in dit boek mee zit is de rol van de Jood van Assen. De rest van het verhaal spreekt voor zich; een oud-inwoner die na z'n jeugd is weggetrokken en nu nog één keer terugkomt om een oude vriendin te ontmoeten; de vader van die vriendin, een Joodse man, Jakob Noach, die geleden heeft in de oorlog. Het spreekt redelijk voor zich. Maar de Jood van Assen is een schimmig figuur die Jakob Noach meeneemt door de TT-nacht. Alleen weet ik niet helemaal hoe...

Een vergelijking met De ontdekking van de hemel dringt zich op, hoewel dat waarschijnlijk tegenover beide auteurs niet eerlijk is. En toch, de sfeer, de intelectuele hoofdpersoon, het soms wat magisch-realistische, ergens zijn er overeenkomsten. En verder vooral verschillen. Gelukkig maar.

Geen opmerkingen: