Na deel 1 volgde ook snel deel 2 van In de ban van de ring van Tolkien, De twee torens. En hoewel het me nog steeds spijt dat ik deze serie niet eerder heb gelezen en me heb laten misleiden door de film en mijn ervaring met De hobbit, wordt me ook steeds meer duidelijk waarom ik geen fantasy-lezer ben. Het verhaal duurt me gewoon te lang. Niet dat het saai is, maar ik kan niet zo veel met een verhaal van een lange avonturenreis.Het ligt niet aan de karakters, want die doen me geregeld weer versteld staan, en in dit deel is dat vooral Sam (zijn oplettendheid) en Gimli (zijn moed en wil om te vechten). En ook niet aan de humor, want het gedeelte met de Enten vond ik geweldig. Ik mis alleen iets, iets wat meer op het gewone leven lijkt, denk ik. En als de namen nog niet ingewikkeld genoeg zijn, heeft alles en iedereen er meerdere, daar ben ik niet zo goed in. Dat heb ik trouwens al in een film, ik weet nooit wie wie is.
En hoewel ik al weet hoe het verhaal afloopt en er bij sommige stukken die ik lees opeens weer stukjes film bij me boven komen, deel 3 zal waarschijnlijk ook snel uit zijn. Want toch wil ik weten hoe het precies ging. En ik zag al dat ook deel 3 begint met een deel over de rest van de reisgenoten en niet met Frodo en Sam. En dat vond ik aan het begin van deel 2 een beetje irritant. Maar al snel was die irritatie weg, want ook het verhaal van de reisgenoten was spannend en maken het mogelijk om de rest in een groter geheel te plaatsen. En ze moedigen aan tot spoedig doorlezen, want hoe vergaat het de drager van de Ring?
1 opmerking:
Ik ben zelf in het verleden twee keer begonnen aan het boek (ik had een gebonden versie met alle drie de delen in één), maar kon er toch echt niet doorheen komen. Uiteindelijk heb ik het een paar jaar geleden verkocht op Marktplaats. De films heb ik wel gezien en die vond ik wel leuk. Het was voor mij wel de bevestiging dat ik naast het science fiction genre ook niet van fantasy houd.
Een reactie posten