30 juni 2008

De man die zijn vrouw voor een hoed hield

Tijden terug las ik al eens een artikel over bepaalde psychologisch aandoening waarbij werd verwezen naar het boek De man die zijn vrouw voor een hoed hield van Oliver Sacks. Een paar maanden geleden lag het goedkoop in de winkel. Kopen dus. Het werd mijn boek voor in de trein, want de korte verhalen maken indruk en zo las ik er nooit meer dan één of twee achter elkaar.

De verhalen geven vaak een goed beeld van de patiënt, hoe is het om te leven zonder evenwichtsgevoel, zonder dat je dingen herkend, zonder door te hebben dat je lijf je eigen lijf is? En daarnaast worden de ziektes ook nog toegelicht. Hoewel daar iets meer voorkennis verondersteld werd dan ik bezat. Maar goed te volgen.

Het boek heeft indruk gemaakt, de aandoeningen helemaal. En hoe mensen kunnen leven met een perceptie van de werkelijkheid waarin zoveel ontbreekt of anders is. En toch doorzetten. Soms maakte het ook wel bang, want sommige patienten werden er zomaar door overvallen. Steeds liedjes in je hoofd, die de buitenwereld overstemmen, behoorlijk irritant.
Maar de indruk die dit boek achterlaat is wel een reden om weer eens wat van Sacks te lezen.

29 juni 2008

De sneeuw van de Kilimandzjaro

Van Hemmingway kende ik alleen The old man and the sea, en zelfs dat heb ik volgens mij niet gelezen, in ieder geval niet helemaal. Nu begon ik met een verhalenbundel, De sneeuw van de Kilimandzjaro, waarvan het titelverhaal het langste is.

Wat vooral opvalt zijn de zelfdestructieve hoofdpersonen, met miltvuur in de jungle, aangevallen in de jungle door een bijna dode hyena omdat stoer geweest moet worden, door door het naspelen van de stierenvechters.
Geen bundel om vrolijk van te worden, wel een bundel die interesse heeft gewekt. En dan een keer in het Engels of in een nieuwere Nederlandse vertaling. Want deze wat ouderwetse vertaling drukt volgens mij zijn stempel op de kwaliteit van Hemmingway.

24 juni 2008

Haar vaste begeleider

Meeslepender dan ik had verwacht, Haar vaste begeleider van Claudia Schreiber. Een boek waarin de hoofdpersoon zich losbreekt van een streng christelijke opvoeding. Een gegeven wat ik op zich interessant vind, maar ook kan verzanden in een saai boek. Niet in dit geval.

Het leven van Johanna intrigeert. Opgevoed van een vader die predikt in z'n eigen strenge gemeenschap. Beschermd opgevoed. Niks wetend van de rest van de wereld. Een leven dat wordt beheerst door angst. Nog steeds als ze volwassen is en een eigen leven heeft opgebouwd. Waarna contact met haar vader sowieso onmogelijk is. En haar geweten blijft maar knagen.

Humor kon ik vinden in de bewerkte bijbelteksten. Herkenbaar waar ze vandaan kwamen, maar aangepast op de situatie zoals die zich afspeelt in het boek. En de opluchting dat Johanna zicht uiteindelijk echt los weet te weken van haar verleden en haar eigen leven kan leiden. Zonder de altijd aanwezige angst.

22 juni 2008

Witte oleander

Dat Witte oleander van Janet Fitch een boek is dat door Oprah Winfrey wordt gepromoot kan ik me goed voorstellen. Zelf ben ik er nog niet helemaal uit wat ik van dit boek vind. De schrijfstijl vind ik wel mooi, romantisch. En het verhaal is indrukwekkend. Maar misschien wel een beetje over de top.

Ingrid Magnussen leeft met haar dochter Astrid en houdt er regelmatig een minnaar op na. Als minnaar Barry dan niet meer om haar geeft, wordt ze helemaal gek. Van stalking gaat het tot moord. Ingrid belandt in de gevangenis, Astrid in een pleeggezin (en nog één en nog één....).

En vooral het leven van Astrid is nogal over de top. Ik mag toch hopen dat pleeggezinnen beter gekozen worden dan in dit boek. Bijna naargeschoten, als schoffie behandeld, een psychisch labiele vrouw... En ondertussen is er het contact tussen Astrid en haar moeder. Een moeder die haar probeert in te palmen, een dochter die haar al langer kent dan vandaag. En de argwaan blijkt aan het einde van het boek.

Het verhaal is wel meeslepend en ik heb medelijkden met Astrid, maar het gaat te ver. Of is de werkelijkheid (dit boek is overigens fictie) erger dan ik denk/wil geloven?

14 juni 2008

Trein 16.50

De laatste week veel detectives gezien en gelezen, dat viel me op. Ook niet zo gek met de detective maand van de KRO. Meestal vergeet ik op welke dag er een detective wordt uitgezonden of bedenk ik om 9 uur dat ik om half 9 een detective had willen zien. Nu worden er zoveel uitgezonden dat er een regemaat begint te ontstaan in detectives kijken. En ook lezen, eerder deze week al Karin Slaughter, nu Trein 16.50 van Agatha Christie.

Ze zal nooit mijn favoriete detective schijfster worden, aangezien haar hoofdpersonen niet echt aansluiten bij mijn belevingswereld (Miss Marple in dit geval) en ze naar mijn idee teveel benoemt. En de moord is zelden zelf op te lossen, want daarvoor worden een aantal dingen die speurder wel weet achterwege gelaten.

Prima om te lezen als je het druk hebt, je wilt toch weten wie het gedaan heeft, maar qua stijl weinig interessant.

09 juni 2008

Eerder thuis dan Townes

Tot de doelgroep van de literaire juweeltjes hoor ik zeker niet, aangezien ik al een graag-lezer ben. Maar ik vind het wel een aardige manier om een schrijver te leren kennen. En van P.F. Thomése had ik nog nooit wat gelezen. Vanmiddag las ik in trein ik de twee verhalen over J. Kessels die opgenomen zijn in Eerder thuis dan Townes.

De verhalen raakten me niet echt. Het gedrag van J. Kessels en de onbenoemde ik-figuur zijn voor mij niet echt identificeerbaar, namelijk nogal lomp. Eén keer in Duitsland waar het vooral over hoeren en een beetje over voetbal gaat (en dat kan me zelfs op de dag dat Nederland met 3-0 van Italië wint weinig interesseren) en één over een optreden van Townes van Zandt (die ik maar even opzocht op Youtube en vond) in Emmen.

We kan ik de stijl van Thomése waarderen, lekker droog, dat mag ik wel. Dus wel een goed idee om nog eens iets van hem te lezen. En om vaker een juweeltje te kopen als ik bij de Bruna kom en de schrijver nog niet ken (indien wel, dan voegt het niets toe, want eerder gepubliceerde verhalen lijken te worden gebruikt). Het blijkt inderdaad een goede manier om met nog onbekende schrijvers in aanraking te komen.

08 juni 2008

Onbegrepen

De maand van het spannende boek is weer aangebroken, dus dat betekend een geschenkboekje bij aankoop van EUR 12,50 aan spannende boeken. Dit jaar is dit het boekje Onbegrepen van Karin Slaughter. Laatst voor het eerst een boek van haar gekocht, om eens te testen of zij een thrillerschrijfster is die ik kan waarderen. En nu eerst dit boekje maar gelezen. En ja, we het proberen van een echt werk waar, waar ze niet gelimiteerd is door het lage aantal van 100 pagina's.

Het lage aantal pagina's in dit soort geschenkboekjes is volgens mij wat de schrijvers nekt, er is geen ruimte om het verhaal af te maken en echte diepgang te geven. Verder is dit boekje namelijk wel ok. Er zit wel een aardig verhaal in en de hoofdpersoon is dusdaning triest dat het grappig is. Helaas is het verhaal alleen wel wat voorspelbaar.

07 juni 2008

E.H.V.V.D.G.

Hoewel de titel van dit boek, Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit, nogal arrogant klinkt, past het precies. Het is een goed boek en Dave Eggers heeft het wat arrogant geschreven. En misschien is dat ook wel de enige oplossing voor dit op zijn eigen leven gebaseerde boek.

Dave's ouders overlijden beiden binnen vijf weken van elkaar aan kanker. Dave is dan begin 20. Hij heeft nog een oudere broer en zus en een jonger broertje, Toph, van 11. En Dave neemt de zorg voor Toph op zich. Verhuizend van Chicago naar Berkely. Werkend bij een tijdschriftje dat niet echt loopt. Tock komt er geld binnen.

Een mooi verhaal over hoe je verder moet leven naar een vreselijke ervaring, hoe je het als jong volwassenen moet redden zonder ouders en met een jonger kind. En indrukwekkend geschreven, Dave benoemt z'n gedachten, z'n angsten. En daardoor zo werkelijk.