Op de een of andere manier blijft het me moeite kosten om te beginnen in boeken afkomstig uit een van de series die de Volkskrant de afgelopen jaren heeft uitgegeven. Terwijl daar geen enkele goede reden voor is, want de boeken die ik tot nu toe las bevielen goed. Het enige wat ik kan verzinnen is dat ik de boeken niet echt zelf gekozen heb. Beatriz en de hemellichamen van Lucía Etxebarria zou ik anders waarschijnlijk inderdaad nooit in handen gehad hebben, terwijl ik nu blij ben dat ik het gelezen heb. Beatriz groeit op in Madrid en gaat op haar achttiende Engelse literatuur studeren in Edinburgh. Hoewel dit natuurlijk helemaal niet raar hoeft te zijn, kijkt Beatriz terug naar de tijd die vooraf ging aan die studiekeuze: een slechte relatie met haar moeder, haar vriendin Monica in de drugshandel (waar ze ook zelf bij betrokken raakt). Beatriz weet niet hoe ze om moet gaan met liefde. In Edinburgh woont ze al snel samen, en heeft een lesbische relatie met, Caitlin. Maar is ze echt verliefd? Daarover denkt ze na, terug in Madrid na vier jaar studie en geen idee wat ze nu verder wil.
Het boek ik prettig opgebouwd. Het is meteen duidelijk waar Beatriz nu staat, maar hoe ze daar gekomen is, is waar het boek toe dient. Met veel afwisseling in de flashbacks, maar nooit verwarrend. Een boek dat nieuwsgierig maakt naar de de levensgeschiedenis van Beatriz terwijl er aan het begin van het boek helemaal niks aan de hand lijkt. Fijn om een boek te lezen dat goed geschreven is en wat, hoever het ook van mijn eigen belevingswereld af staat, tot voorstelbaar is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten