Een tweede thriller in een paar dagen. Dat is toch het enige waar ik m'n hoofd bij kan houden in de trein, want ik ben nogal snel afgeleid. En de vorige thriller die ik van Simone van der Vlugt las, was stiekem toch wel een page-turner. De keer las ik Blauw water. En weer is ie spannend. Een ontsnapte tbs-er gijzelt moeder en kind. Zal de redding die er even lijkt te zijn echt komen?Dat is eigenlijk de kern van het verhaal. Diep uitgediept worden de karakters niet, soms lijkt het ook of van der Vlugt gedurende het boek besloten heeft toch het levensverhaal van de gegijzelde moeder aan te passen, maar spannend is het wel. En daar gaat het toch om bij een thriller. Als ik echte literatuur wil, pak ik wel iets anders van de plank.
Als thriller dus geslaagd, qua schrijfstijl en diepgang wat minder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten