Het grote baggerboek

Een (semi-)impulsaankoop op het station vorige week, toen ik opeens voor m'n werk even naar Scheveningen moest en een kwartier op de trein moest wachten. Al eerder had ik bedacht dat ik Het grote baggerboek van Ilja Leonard Pfeiffer wel eens wilde lezen, nu lag ie in Rainbow pocket bij de AKO. En het was een goede koop.

Aan het begin moest ik alleen wel heel erg wennen aan het taalgebruik dat de baggeraar bezigt. Halverwege hoofdstuk één had ik al zoveel smerigs gelezen dat ik ontzettend verbaasd dat dit ooit was genomineerd voor de literatuurprijs. En ik kon het me van deze schrijver ook helemaal niet voorstellen. En toen kwam hoofdstuk twee, waarin de psycholoog van de baggeraar aan het woord kwam. En daarbij werd het me duidelijk, dit overdreven nette taalgebruik vormt een prachtig contrast.

Het verhaal gaat over een baggeraar die aan land ergens in het Midden-Oosten (Kamelistan) de weg kwijtraakt na een hoerenbezoek en zich ontfermt over een klein jochie dat hem de haven terug helpt vinden. Hij wordt echter verdacht van ontvoering en verkrachting van dat jochie. In voorarrest in een kliniek schrijft de baggeraar zijn verhaal. Weinig genuanceerd, maar toch zo dat je hem gaat geloven. Ondertussen is het juist de psycholoog die op je zenuwen werkt door zijn omgang met de vrouw van de baggeraar.

Alles in dit boek blijkt anders te zijn dan het in het begin lijkt, dat is wat zo mooi is. Je moet tegen wat vunzigheid kunnen, maar als je daar omheen leest zie je het drama van dit verhaal en ook de kracht van de auteur. Een aanrader.