28 juni 2009

Brazzaville beach

Vorig jaar was er een hype op Librarything over Brazzaville Beach van William Boyd. Het klonk wel interessant en tweedehands exemplaren waren erg goedkoop te krijgen. Maar meer kon ik me ook niet herinneren over dit boek toen ik er vorige week in begon. En de eerste hoofdstukken vroeg ik me serieus af waarom ik het gekocht had.

Maar daar kwam verandering in. Het verhaal is aardig opgebouwd in twee verhaallijnen die beide afstevenen op iets dramatisch. De vraag is alleen wat. En de vraag is hoe de lijnen precies met elkaar verbonden zijn.

Hope is de hoofdpersoon van dit verhaal en op een of andere manier is ze vanuit Londen in Brazaville Beach terecht gekomen. De vraag is vooral hoe en waarom. En die vraag wordt beantwoord in het boek. In twee verhaallijnen, de ene met haar man John in Londen. Hij is wiskundige en dreigt gek te worden in een zoektocht naar eeuwige roem. Zelf werkt ze ecoloog. Het tweede verhaal is al in Afrika en beschrijft hoe Hope in een reservaat het gedrag van een groep chimpansees bestudeert en onverwachte dingen ontdekt.

Beide verhaallijnen zijn redelijk dramatisch. Het mooie van het boek is, dat ze door elkaar worden verteld, met daar tussen in wat meer filosofische overdenkingen van Hope. De climax van beide verhaallijnen zijn verweven en maken duidelijk waarom deze twee lijnen er zijn.

Wat ik er verder precies van moet vinden, weet ik nog niet. Het verhaal zit goed in elkaar, alleen de inhoud raakte me niet echt, helaas.

21 juni 2009

De kleur van het duister

Heel erg veel thrillers lees ik niet, meestal blijft het meer bij crime. De belangrijkste reden hiervoor is een iets te vaak verstoorde nachtrust door die enge verhalen. Helemaal als ik enge films gekeken heb. Maar 's ochtends in de trein kan ik het nog wel hebben. En een dun boek, dat is ook snel uit. Deze week las ik onderweg De kleur van het duister van Franck Thilliez.

Het verhaal begint met twee mannen in een grot, onder een gletsjer. De een vastgebonden, de ander met een masker voor, en geen idee hoe ze daar terecht zijn gekomen. Langzaam ontrafelt zich de reden, tijdens het ploeteren om te overleven. Het einde is onverwacht en indrukwekkend. Een heerlijk boek voor een paar uur 'griezelen' en je afvragen hoe de mens in elkaar zit.

18 juni 2009

Veranderend licht

Opnieuw een boek uit een van de Volkskrantseries, er begint een beetje schot in te komen. Het blijven fijne boeken om te lezen, de schrijfstijl is altijd goed. De inhoud van dit verhaal kon me alleen iets minder boeien.

Ik las Veranderend licht van Jens Christian Grøndahl. Het verhaal gaat over een vrouw van middelbare leeftijd, Irene, die er achter komt dat haar man vreemd gaat. Een scheiding volgt al snel. Kort daarna ondekt ze dat haar vader niet haar echte vader was. Binnen korte tijd zijn zowel haar toekomst als haar verleden verandert. Naar beiden gaat ze op zoek.

Het verhaal is vrij langzaam, waardoor ik niet snel door het boek kwam. Saai is het niet, maar veel gebeurd er ook niet. Toch ben je nieuwsgierig naar het resultaat van de zoektocht. Mijn grootste nadeel is waarschijnlijk dat ik nog te jong ben om het echt te begrijpen, om echt mee te kunnen voelen.

08 juni 2009

Erken mij

Het is weer de Maand van het Spannende Boek en deze keer is het geschenk geschreven door Esther Verhoef: Erken mij. En dit soort geschenken doen het vaak goed op een treinreis. Zo ook deze keer, precies uit bij een retourje Utrecht. En ook deze keer is het een prima te lezen boekje. Spannend, aardige verhaallijn, het maakt me wel nieuwsgierig naar meer van Verhoef.

Het gaat over Daphne die met haar terapeut, Etienne, (ze is uitbehandeld) in Parijs beland voor een romantisch weekendje. Maar dat pakt toch iets anders uit als de ex van een oude client komt irriteren.

Wie er nu eigenlijk slecht is wordt pas op het einde van het boek duidelijk, en zelfs dan niet helemaal. En dat is wel aardig. Dat laat wat te raden over. Evenals het krantenbericht op de laatste pagina.

07 juni 2009

Indecision

Indecision (Benjamin Kunkel) was een titel die me meteen aansprak en een boek dat ik al een tijdje wilde lezen. Het bleef alleen maar in mijn kast staan en misschien was dat wel de beste plek voor dit boek.

Dwight, de hoofdpersoon uit dit boek, leidt aan besluiteloosheid. Althans, dat wordt gezegd, ik zie het niet zo. Gelukkig krijgt hij daar medicijnen voor, die mag hij testen. En dan doet zich de gelegenheid aan om naar een oude schoolvriendin te gaan in Ecuador. Waarom ook niet, hij was toch net z'n baan kwijt.

Natuurlijk gaat niets zoals verwacht in Ecuador en spelen veel toevalligheden een rol. Verder worden heftig anti-besluiteloosheid-medicijnen geslikt, die natuurlijk placebo's blijken te zijn. Gelukkig heeft Dwight niks door.

Nee, dit boek zal ik niemand aanraden. Het verhaal springt van de hak op de tak, is soms nogal inconsequent en er komt te veel overdreven filosofisch gedoen en feitenkennis naar voren.

01 juni 2009

Taal is zeg maar echt mijn ding

De titel van het boek Taal is zeg maar echt mijn ding van Paulien Cornelisse geeft precies aan waar het over gaat: 'ergernissen' in het hedendaagse taalgebruik. En ergernissen staat hier bewust tussen aanhalingstekens, want het lijken meer constateringen.

Het is bekend dat taal in de loop van de tijd veranderd en wie kent nie de mensen die met regelmaat zeggen "Ik had zo iets van", of iets wat daar op lijkt. Hoewel ik het een verschrikkelijke constructie vind, weet ik dat het zelf ook gebruik (en daar dan elke keer weer van schrik).

En dat is wat dit boek doet, het maakt je op deze verschijnselen attent, je bedenkt nog eens hoe belachelijk sommige dingen wel niet zijn, je probeert deze constructies niet meer te gebruiken, en waarschijnlijk zul je hierin vroeg of laat (waarschijnlijk vroeg) jammerlijk falen.

Een boek dat ik met veel plezier heb gelezen. De losse stukjes vormen een mooi geheel en het boek leest lekker weg en ik moest met regelmaat om de voorbeelden lachen.