De titel van het boek Taal is zeg maar echt mijn ding van Paulien Cornelisse geeft precies aan waar het over gaat: 'ergernissen' in het hedendaagse taalgebruik. En ergernissen staat hier bewust tussen aanhalingstekens, want het lijken meer constateringen. Het is bekend dat taal in de loop van de tijd veranderd en wie kent nie de mensen die met regelmaat zeggen "Ik had zo iets van", of iets wat daar op lijkt. Hoewel ik het een verschrikkelijke constructie vind, weet ik dat het zelf ook gebruik (en daar dan elke keer weer van schrik).
En dat is wat dit boek doet, het maakt je op deze verschijnselen attent, je bedenkt nog eens hoe belachelijk sommige dingen wel niet zijn, je probeert deze constructies niet meer te gebruiken, en waarschijnlijk zul je hierin vroeg of laat (waarschijnlijk vroeg) jammerlijk falen.
Een boek dat ik met veel plezier heb gelezen. De losse stukjes vormen een mooi geheel en het boek leest lekker weg en ik moest met regelmaat om de voorbeelden lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten