20 september 2009

De vrouw die met vuur speelde

Na Mannen die vrouwen haten werd het al snel tijd voor De vrouw die met vuur speelde van Stieg Larsson. Ik wilde toch graag weten hoe het verder zou gaan met Lisbeth Salander. En dat was anders dan ik verwachtte.

Dit boek beschrijft een heel ander verhaal dan deel 1, maar is even spannend. En ik vond het erg fijn om meer over Lisbeth te leren. Helaas is dat vooral omdat ze verdacht wordt van moord. Alles wijst naar haar, maar ik wil dat niet geloven. En gelukkig Mikael Blomkvist, wiens leven ze in deel 1 redde, ook niet. En verder verwacht ik dat het verhaal bekend is. En zo niet, dat wil je dit boek misschien nog graag lezen of het interesseert je totaal niet. Dus waarom daar op in gaan?

Het verhaal is spannend, de personen zijn interessant en hoewel het niet mijn idee was, het open einde zorgt er voor dat ik meteen verder ga met deel 3, Gerechtigheid.

13 september 2009

Het diner

Ik geloof dat ik de laatste tijd redelijk into de populaire boeken ben. Niet echt iets voor mij, maar ach, wat maakt het uit, als ik maar plezier heb bij het lezen. En dat heb ik zeker. In zo'n 24 uur las ik Het diner van Herman Koch. Heerlijk, leest lekker weg, fijne schrijfstijl en hoe triest het verhaal ook is, ik heb regelmatig moeten lachen.

De eerste 2/3 van het boek vind ik het sterkst, je wilt weten wat er aan de hand is en je wilt weten hoe de ouders met het gedrag van hun kinderen omgaan. Hoe ze dat dan uiteindelijk doen, is wat mij betreft een tegenvaller. De eigen carrière lijkt belangrijker, met name die van de 'toekomstige minister president'. Terwijl alles in mij schreeuwt dat die puber héél hard moeten worden aangepakt. En ook medische oorzaken voor het gedrag van vader en zoon had wat mij betreft niet gehoeven.

Maar dat alles neemt niet weg dat het lekker leest en dat het boek je weer laat nadenken over de vreselijke dingen die in de maatschappij gebeuren en hoe lomp mensen soms met die dingen omgaan. Zeker een aanrader.

12 september 2009

Logicomix

Een mooi combinatie: een interessante geschiedenis en een beeldverhaal. Dat is Logicomix van Apostolos Doxiadis e.a. Een verhaal over het ontstaan van de logica met de hoofdrol voor Bertrand Russell.

Logica vind ik een mooie wetenschap. Vooral om te gebruiken, het bestuderen zal me waarschijnlijk gek maken (zou trouwens geen uitzondering zijn in de wereld van de logici). Het is de basis van wat ik dagelijks gebruik: de computer in het algemeen en tijdens data-analyse in het bijzonder.

Het verhaal is mooi getekend en als het verhaal van Russell te moeilijk wordt, schieten we even vooruit in de tijd en zien we de schrijvers van het boek met elkaar communiceren en wat ingewikkelde zaken uitleggen. En op zo'n manier dat het geen moment vervelend is.

In de toekomst zal ik het boek waarschijnlijk nog wel eens lezen, want hoe interessant ook, logica is niet eenvoudig. Voor sommige ideeën heb ik meer tijd nodig.

06 september 2009

Never hit a jellyfish with a spade

Een boek met bijna alleen maar grappige columns, dat is Never hit a jellyfish with a spade van Guy Browning. Oorspronkelijk geschreven voor The Guardian. Allemaal ongeveer twee pagina's lang en als onderwerp 'How to ...'. De onderwerpen wisselen van het gebruiken van een kleedkamer tot hoe een hoed te dragen, van warm blijven in bed tot grasmaaien.

Ik las voor het slapen gaan met regelmaat en stukje. En af en toe eentje als ik het boek zag liggen. Altijd goed voor glimlach.

05 september 2009

The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society

Over het boek The Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society van Mary Ann Shaffer werd een paar maanden geleden veel gesproken op Librarything. Zoveel dat ik het niet kon laten om het zelf ook te lezen. Niet helemaal mijn type boek, maar toch een boeiend verhaal.

Het verhaal speelt in 1946. Julliet ontvangt in Londen een brief van iemand op het kanaaleiland Guernsey. Hij had haar adres uit een boek dat ooit van haar was geweest en bij hem was terechtgekomen. Hij wilde graag meer weten over de schrijver, Charles Lamb. Deze ene brief loopt uit tot een goed contact met Dawsey, de schrijver van de brief en Julliet. Ze hoort over de Guernsey Literary and Potato Peel Pie Society, een leesclub, uit nood geboren, als smoes voor het op straat zijn na spertijd.

Het verhaal vertelt over de bezetting van Guernsey door de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Julliet wil er een boek over schrijven en vertrekt zelf naar Guernsey.

Het boek is een briefroman. Leuk om eens te lezen, alleen wat passiever dan ik normaal graag zie. En het boek is te romantisch voor mij. Iets te veel liefdesperikelen met voor de hand liggende uitkomsten, iets te veel Jane Austen. Maar dat mag de pret niet drukken. Ik ben nieuwsgierig geworden naar Guernsey. Misschien ooit eens een bezoek aan de kanaaleilanden wagen. Je schijnt er goed te kunnen wandelen.