24 maart 2010

Mijn eeuw

Nee, Mijn eeuw van Günter Grass was het niet voor mij. Het idee is leuk: 100 verhalen die zich allemaal een jaar later in de voorbije eeuw afspelen. Verhalen die niks met elkaar te maken hebben. Elke avond eentje, was mijn idee. Maar er zat meestal wel een paar dagen tussen. Te saai, het staat te ver van me af.

Misschien wel omdat het over Duitsland gaat. Dichtbij, maar een land dat een andere geschiedenis heeft. Helemaal in die eeuw. Hopelijk kan ik De blikken trommel, die hier ook nog staat, meer waarderen. En misschien dat De eeuw van mijn vader van Geert Mak beter aansluit bij mijn belevingswereld. Beide boeken wil ik nog wel eens lezen. Maar de interesse is nu even wat minder.

23 maart 2010

Boven het stil

Al veel goeds had ik gehoord over Boven is het stil van Gerbrand Bakker. En het was allemaal waar. Een erg mooi boek. Mooie sfeerbeschrijvingen. Beeldend. Schrijnend. Beginnend met de zin: "Ik heb vader naar boven gedaan."

Een verhaal over een slechte relatie tussen vader en zoon. Een verhaal over het verlies van een tweelingbroer. Een verhaal over een totaal ander leven dan als tiener voorgesteld.

Het leven van Helmer ergens op een boerderij in Noord-Holland is stil en misschien wel eenzaam. Zijn vader is er, en Ada, en de buurjongens Teun en Ronald. Maar is het contact niet alleen oppervlakkig? Helmer leeft niet het gewenste leven. Hij is een keuterboertje: 23 schapen, 2 ezels, wat kippen. En op een gegeven moment krijgt hij een brief, met impact op z'n leven.

Ik was voornamelijk onder de indruk van de sfeer in het boek. Zo huiveringwekkend. In het verhaal zelf gebeurt niet ontzettend veel, maar ook weer genoeg heftige dingen om het genoeg te laten zijn. De beschrijving van het bouwen van een hek remmen het verhaal lekker. Dat komt de sfeer zo ten goede. Van Gerbrand Bakker wil ik zeker meer lezen, Juni staat hier al in de kast.

16 maart 2010

Duel

Het is weer boekenweek, dus tijd voor het boekenweekgeschenk en gratis reizen met de trein. Dat werd een dagje Nijmegen, een stad waar ik nog nooit geweest was. En op de terugweg beginnen in het geschenk Duel van Joost Zwagerman.

En dan is het altijd maar afwachten, wat zou de kwaliteit dit jaar zijn. En dan ook nog van een schrijver waar ik nooit zo over te spreken was. Jaren geleden las ik De buitenvrouw en daar was ik toen niet van onder de indruk.

En dan kan het alleen maar meevallen, wat het ook zeker deed. Ik heb het boek met plezier gelezen. Spanning, informatie over kunst (waar ik niks van weet), afgerond verhaal, drama. Prima combi. Alleen jammer dat ik Untitled no 18 van Rothko niet kon vinden op internet. Hoewel, ik vond wel afbeeldingen, maar die waren bruin/zwart met geel en geen rood met blauw en een gele rand. Heb ik dan niet goed gezocht?

Maar goed, misschien dat ik ooit weer eens wat van Zwagerman ga lezen, misschien kan ik hem nu meer waarderen dan als tiener. En nu nog iemand zoeken die me kan vertellen wat er zo mooi is aan Rothko, want daar snap ik helemaal niks van sinds ik de afbeeldingen gegoogld heb (sorry, ik geloof dat het niet aan mij besteed is).

15 maart 2010

Quirkology

Heerlijk, die populair wetenschappelijke boeken. De laatste tijd vind ik vooral de psychologisch getinte erg interessant. Zo ook Quirkology van Richard Wiseman over de wetenschap van het alledaagse leven.

Waarom moeten vrouwen hun contactadvertenties laten schrijven door mannen? Waarom zijn mensen in Delhi behulpzamer dan mensen in Londen? Welke invloed heeft je achternaam op je leven? Zomaar een paar vragen die dit boek beantwoord. Vragen die mij meteen al triggeren als ik ze lees.

De antwoorden worden gegeven waarbij ook de onderzoeksmethode wordt uitgelegd. Heel verhelderend. En intrigerend combinaties in hoofdstuktitels maken nog nieuwsgieriger. En geluk bevat het boek ook een flinke hoeveelheid humor.

13 maart 2010

Mrs. Dalloway

Het gaat goed met de klassiekers dit jaar! Het lijkt me aardig te lukken om er regelmatig één te lezen. De afgelopen weken las ik Mrs. Dalloway van Virginia Woolf. Mijn eerste keus voor één van haar boeken zou waarschijnlijk To the lighthouse zijn geweest, maar deze had ik van een vriendin gekregen. En toen kwam er ook nog een 'group read' op Librarything. Een mooie kans om me eens in dit boek te verdiepen.

Het boek beschrijft slechts één dag, een dag waarop Mrs. Dalloway een feest geeft. De dag waarop haar oude geliefde Peter Walsh opeens weer voor haar staat, even terug uit India. De dag waarop Septimus Warren Smith op het dieptepunt van zijn depressie zit. En het verhaal wordt verteld vanuit de gedachten van alle hoofdpersonen. Dat geeft een mooie indruk van het verschil tussen wat mensen doen en wat ze er eigenlijk van vinden. Het maakt het boek af en toe ook wat lastig leesbaar, omdat niet altijd duidelijk is wie er aan het denken is en het verhaal drijft af en toe af, net als onze gedachten.

Het is wel een indrukwekkend boek, mooi geschreven, goed doordacht.