05 april 2010

De uitvreter / Titaantjes / Dichtertje

Het boek, of eigenlijk de drie novellen, van De uitvreter / Titaantjes / Dichtertje van Nescio had ik gedacht tijdens de boekenweek te lezen. Natuurlijk weer niet gelukt, zoals elk jaar met het boek waarop het thema van de boekenweek gebaseerd is. De afgelopen dagen las ik het wel.

Als fan van Elsschot had ik er meer van verwacht. Heel erg onder de indruk was ik niet. Ik heb wel geglimlacht om het gedrag van Japi, de uitvreter. En ik kan me ook nog wel voorstellen dat het boek in de tijd het verscheen modern was. Maar dat is er nu wel af. Toch jammer dat het Nederlands zoveel verandert is die relatief korte tijd. Met Engelse boeken is dat probleem veel minder.

2 opmerkingen:

Oud-Herk zei

Ik weet eerlijk gezegd niet goed of het Engels zo onveranderd is gebleven ten opzichte van pakweg 100 jaar geleden. Onlangs heb ik een dichtbundeltje in handen gekregen, uit 1910, en ik moet zeggen dat het Engels dat daarin gebruikt wordt, even verouderd is als het Nederlands over dezelfde tijdspanne.

Ik lieg een beetje. De gedichten in kwestie zijn geschreven rond 1885- 1890, en hier en daar ben ik te rade gegaan bij een native speaker om de betekenis van sommige verzen te verstaan.

Verval je niet een beetje in de bon ton van de Nederlander in je verheerlijking van het Engels als universeel taalmedium? Zoals gewoonlijk voeg ik aan mijn reactie graag toe dat mijn opmerking geen aanval, maar een vraag tot verduidelijking van je standpunt is.

Boekenwijs zei

Het enige wat ik aangeef is dat het Engels van 100 jaar geleden eenvoudiger leesbaar vind dan het Nederlands uit die periode. De schrijfwijze van woorden is (minder) veranderd, waardoor de Nederlandse tekst al snel ouderwets aandoet en het moeilijker leesbaar maakt.

Of ditzelfde ook voor gedichten geldt, ik houd meer van proza.

Om mijn constatering een 'verheerlijking van het Engels als universeel taalmedium' te noemen gaat met te ver. Het is, zoals gezegd, een constatering, geen waarde-oordeel.