Toen ik hoorde van het boek Blinde wereld van Ellen Heijmerikx wist ik meteen dat ik het wilde lezen. De christelijke gemeenschap van de Noorse Broeders is niet vaak het onderwerp van een boek en een middelbare schoolvriendin van mij is hier al zo lang als ik haar ken lid van. Iets waar niet veel over gepraat werd en voor mij erg geheimzinnig bleef. Niet dat dat ook maar enige invloed op onze vriendschap heeft, trouwens.Dit boek maakt het alleen wel schrijnender en kan alleen maar hopen dat ze de dingen die in dit boek beschreven staan nooit heeft hoeven meemaken. En het werpt een ander licht op de conferenties waarover ik wel hoorde, maar geen idee had wat het precies inhield. Het beschreven geloof is een geloof waarin de angst regeert. Als men niet doet wat de broeders als de wetten van de Bijbel interpreteren, zul je eindigen in de hel. Een manier van geloven die mij tegenstaat.
Kieke, de hoofdpersoon uit dit boek, verlaat de Gemeente. En meteen wordt ze door haar familie verstoten en wordt ze door gemeenteleden bestookt met de mededeling dat ze zich moet bekeren. Maar haar geschiedenis wil haar er helemaal niet bij laten horen. Een geschiedenis waarin bij een aantal zusters (vriendinnen) ontucht is gepleegd. Tot aan verzwegen abortussen toe. Schijnheiligheid. Voor alles is er een Bijbeltekst met een oplossing. De Kieke's vader is voorganger en dat maakt het alleen maar erger. Dat laat zelfs haar opa aan haar blijken.
Bovenstaande dingen gebeuren vast ook in andere (streng)-gelovige gemeenschappen en wie ben ik, buitenstaander, om er een mening over te hebben. Maar dit boek heeft diepe indruk gemaakt. Een vreselijk beklemmend verhaal, waarvan ik bang ben dat er maar al te veel autobiografisch is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten