30 januari 2011

Until it's over

Het blijft toch altijd ontspannen, een Nicci French thriller. En Until it's over voldeed volkomen aan de verwachting. Spannend, onverwachte ontknoping, niet te toevallig.

Zeven twintigers (denk ik) in een huis. Samen levend en deels ook langs elkaar heen. In hoofdstuk 1 komt Astrid, fietskoerier, in botsing met de autodeur van de buurvrouw. De volgende dat wordt de buurvrouw dood aangetroffen. En daar blijft het niet mee...

In de eerste helft van het verhaal zijn er een aantal verdachten en hoop je dat sommige mensen niet samen weglopen, want wie weet loopt het fout. In de tweede helft van het boek zien we het verhaal opnieuw, uit het perspectief van de moordenaar. Ja, na iets meer dan de helft van het boek is bekend wie het is. Maar de motieven zijn interessant.

Een goed uitgewerkt verhaal met voldoende diepgang en uitgewerkt karakters. En voldoende spanning. Lekker ontspannend in een drukke week.

29 januari 2011

The lion, the witch and the wardrobe (Narnia II)

Deel twee in de Narnia serie, maar als eerste verschenen en waarschijnlijk de meeste bekende: The lion, the witch and the wardrobe. Twee broers en twee zussen zijn bij een professor op het platteland en ontdekken en geheimzinnige kast. Ze komen er door in een andere wereld: Narnia.

In Narnia heerst de heks. Het is er altijd winter, maar nooit Kerst. En ze wil de vier kinderen. Maar die ontmoeten de bevers en later ook Aslan. De zomer lijkt te komen...

Opnieuw een leuk verhaal, maar ik had dit toch echt liever gelezen toen ik een jaar of tien was. Voor nu wordt er te veel geduidt. En verwacht je van te voren al een goede afloop.

Ik heb altijd gedacht dat de zeven Narnia boeken een doorlopend verhaal vormden. En natuurlijk houden ze verband met elkaar, maar het zijn gewoon zeven verhalen. Dat denk ik althans nu, nu ik net begonnen ben in The horse and his boy.

23 januari 2011

Drive-by saviours

Overdonderend, dat lijkt het enige passende woord bij Drive-by saviours van Chris Benjamin. Het is een debuut van een zeker veelbelovend auteur, maar er staat te veel in de de 340 pagina's die het boek dik is. En omdat aan het begin van boek twee verhalen worden verteld, namelijk van Bumi in Indonesië en dat van Mark in Toronto, Canada, in afwisselende hoofdstukken, legde ik het boek al snel neer na het lezen van één hoofdstuk. Pas halverwege het boek komen de lijnen bij elkaar. Het koste me een maand om door dit boek heen te komen, terwijl het me wel interesseerde.

Laat ik bij het verhaal van Bumi beginnen, want dat vond ik verreweg het interessantst (en het neemt gelukkig ook het merendeel van het boek in beslag). Bumi groeit op op een klein, Indonesische visserseiland. Totdat van de regering alle kinderen naar school moeten en Bumi van zijn gezin gescheiden wordt en op het vaste land moet gaan wonen. Maar Bumi kan als een van z'n weinige eilandgenoten al lezen, en verveelt zich op school. En hij is radicaal. Uiteindelijk levert dat natuurlijk problemen op.

Mark werkt in de vreemdelingenhulpverlening, maar lijkt er niet voor geboren te zijn. Hij kan vooral goed voorstellen schrijven en geld binnenhalen, maar verliest zijn passie. En dat merkt zijn vriendin Sarah. Maar dan onmoet Mark Bumi in de metro en verandert zijn leven. Hij gaat er volkomen voor om Bumi te helpen en ondekt ondertussen waarom zijn relatie met zijn zus zo moeizaam ging.

Dit is het verhaal in een notendop. Een belangrijke rol in het verhaal is er voor de obsessieve-compulsieve stoornis. En verder voor de vluchtelingen problematiek, politieke onrust in Indonesië, uitbuiting van illegalen in Canada, het waarmaken van je dromen, slechte familierelaties door onbegrip, enz. Dit zijn de belangrijkste onderwerpen. Daarnaast zijn er nog een aantal zijstapjes. Al met al te veel en de meeste onderwerpen zijn een eigen boek waard. Jammer, want de auteur nodigt uit tot lezen.

18 januari 2011

Cadeauboekjes

Deze keer twee cadauboekjes: Hoe de Duitsers dapper stand hielden in Vietnam van Oscar Westers en I always get my sin van Maarten Rijkens. Uit beiden las ik de afgelopen weken af en toe een hoofdstukje. En wat me meteen opviel is dat de structuur in beide boekjes ongeveer gelijk is. In de inleiding worden de beste grappen uit het hoofdstuk dat volgt. Helaas, want die grappen vallen dan af en toe wat tegen.

Hoe de Duitsers dapper stand hielden in Vietnam gaat over fout gegeven antwoorden bij geschiedenisproefwerken door middelbare scholieren. Best grappig, maar niet te veel in een keer. Een voorbeeld: Noem een voordeel en een nadeel voor de klant van de invloed van de gilden. ≡ Voordeel: alle bakkers bijvoorbeeld zaten in dezelfde straat, dan zat er heus wel minstens één goeie tussen. Nadeel: als je bijvoorbeeld naar de slager moest, en die zaten helemaal aan de andere kant van de stad, dan moest je heel ver lopen.

Met I always got my sin had ik iets meer affiniteit. Mijn kennis van het Engels is toch beter dan dat van geschiedenis en om sommige onhandigheden moest ik dan ook echt wel lachen:
I DON’T WANT TO SHOOT MY HERBS (Ik wil m’n kruid niet verschieten).

Andere zinnen vielen meer in de categorie zinnen die ik zou kunnen zeggen bij wijze van grap:
THIS IS WET FINGER WORK (Dit is nattevingerwerk).

Het gedicht achterin over uitspraak vond ik erg leuk (en moeilijk, bij rijmde het niet automatisch). Ook is de opsomming achterin over misverstanden leuk (en waarschijnlijk ook nuttig).

16 januari 2011

The magician's nephew (Narnia I)

Jaren geleden was ik al eens begonnen met de Kronieken van Narnia. Ik las toen alleen The magician's nephew en ik deed er meer dan een maand over. Verder kwam ik niet. Nu een nieuwe poging. Deze keer las ik The magician's nephew binnen een week. Het verhaal kwam me nog redelijk bekend voor.

Hoewel The lion, the witch and the wardrobe het eerste door C.S. Lewis geschreven deel is, ziet hij na afronding van de serie van zeven boeken The magician's nephew als eerste boek. Dit boek vertelt het verhaal van het onstaan van Narnia. We maken kennis met de magie en de het ontstaan van de nieuwe wereld.

Wat meteen opvalt is de gelijkenis met de bijbel. Aslan roept van verschillende diersoorten een paar bij zich, Digory moet op zoek naar een appel maar mag er niet zelf van eten, de heks probeert hem toch zover te krijgen. Dit was me vooraf bekend, maar ik ben benieuwd hoe dat in de volgende delen gaat.

Deze keer vind ik het namelijk wel leuk. En de andere zes delen zullen dus ook binnenkort gelezen worden.

11 januari 2011

Bridge in the rain

Bridge in the rain van Bianca Lakoseljac bestaat een verzameling korte verhalen die door middel van een bank ergens in een park in Toronto. Alle hoofdpersonen in de verhalen hebben er op een of andere manier iets mee. Het is het begin van een verhalenbundel, een herinning aan de bibliothecaris die het lezen tot leven bracht.

De verhalen zijn tussen de 10 en 20 pagina's en allemaal zijn we wat somber. Overgegane vriendschappen en liefdes. Wel of niet verhuizen naar een andere stad. Dat soort zaken.

De verhalen lezen wel lekker weg. Prima leesvoer voor tussendoor.

02 januari 2011

Het pauperparadijs

Weer is het me duidelijk, ik moet echt meer non-fictie gaan lezen. Het pauperparadijs van Suzanna Jansen laat me weer zien hoe interessant het kan zijn en hoe goed leesbaar. Een familiegeschiedenis die een tijdsbeeld van vijf generaties laat zien.

Het draait allemaal om het Drentse dorpje Veenhuizen. In de voorbije eeuwen een gesticht, in de loop van de tijd veranderd in een serie gevangenissen. Als kind reden we er 's zomers wel eens langs, langs die huizen van de opzieners met gevelstenen met teksten als "Orde en Tucht". Dat er ook gevangenissen waren, wist ik geloof ik niet. En was ook niet zo belangrijk. De gevangenis zat in Haren en daar reden we op dezelfde tochtjes meestal ook langs. Die lag aan de weg en was veel indrukwekkender.

Suzanna Jansen vertelt in dit boek het verhaal van haar voorouders. In meerdere generaties waren er lieden te vinden die in Veenhuizen terecht kwamen, als opzichter en als patient. Tussendoor wordt een ook tijdsbeeld geschetst wat het verhaal meer diepgang geeft en beter te plaatsen maakt.

In de verantwoording bedankt Suzanna Jansen onder ander Frank Westerman. Dat maakte meteen veel duidelijk. Zij is geïnspireerd door hem. Ik lees zijn boeken ook graag.

Dit boek was typisch zo'n boek waar ik maanden lang omheen liep vanwege de kaft. Toen ik wist waar het over ging, wilde ik het meteen lezen. Een paar jaar geleden was ik tijdens het museumweekend in het nieuwe gevangenismuseum in Veenhuizen. Toen vond ik het erg interessant om eens echt ook door het dorp te lopen. Nu weet ik ook meer over de geschiedenis. Als ik weer eens in de buurt ben, ga ik misschien wel weer eens kijken en dan de dingen zoeken die me toen nog niet konden opvallen.

01 januari 2011

2010 -> 2011

En toen was er alweer een jaar voorbij. Een jaar waarin in 74 boeken las. Een jaar waarin ik een e-reader aanschafte. Een jaar waarin ik weer meer interessante detectives ontdekte.

De hoogtepunten (in willekeurige volgorde):
- Dorsvloer vol confetti - Franca Treur
- Madame Bovary - Flaubert
- Boven is het stil - Gerbrand Bakker
- The time traveler's wife - Audrey Niffenegger
- Het zingende gras - Doris Lessing
- Het kleine meisje van meneer Linh - Philippe Claudel

En dat was alleen het topje. Als ik de lijst doorkijk zie ik dat ik veel goede boeken gelezen heb.

De dieptepunten....? Ach laat maar. Slechts een paar. En daarvan had ik het van te voeren kunnen vermoeden.

De plannen voor dit jaar:
- Meer klassiekers, want dat is het afgelopen jaar niet echt gelukt.
- Twee series: Narnia en The hitchhikers guide
- Meer Nederlandse auteurs.
En samenvattend: gewoon meer boeken.

The best American essays 2010

Hoewel ik me uit de serie het meest had verheugd op het boek The beste American essays 2010. Helaas viel het met tegen. En waarschijnlijk had dat vooral te maken met de onderwerpen. Een deel erg Amerikaans.

De stukken die me wel konden interesseren gingen over de interpretatie van persoonlijk DNA materiaal (Steven Pinker), taal (Zadie Smith), Centraal Azie (S. Frederick Starr). Verder was de verzameling iets te veelzijdig en daardoor vaak niet interessant genoeg.