15 maart 2011

Plastic

Plastic van Susan Freinkel is een goed geschreven en informatief boek. Het verhaal begint bij het begin: hoe kwamen we aan plastic, wat waren de eerste dingen die we ermee deden? Maar ook de nadelen worden in dit boek uitvoerig beschreven. Soms misschien ietwat langdradig, maar over het algemeen een boek dat ik met plezier las.

Het boek begint met ivoren kammen. Die kunnen worden vervangen door bakelieten. Ineens kan iedereen zich er één veroorloven. Het verhaal vervolgt met plastic stoelen. Hoewel het ontwerp niet eenvoudig was, zie je ze nu overal. Stoelen uit een stuk. Sterk genoeg, gemakkelijk stapelbaar, redelijk comfortabel en goedkoop.
Daarna op naar het speelgoed, met nadruk op de frisbee. Een element dat veel populairder is dan ik dacht en vewachtte.
populairder dan ik dacht en verwacht.

Maar het is niet allemaal leuk. Het boek heeft als ondertitel "A toxic love story". En niet voor niets. Hoewel het mogelijk werd om bloed goed te bewaren en toe te dienen, kwamen daarmee ook schadelijke chemicaliën mee. Hoewel nog niet alle effecten bekend zijn, blijkt het met name schadelijk voor jonge kinderen.

En met de opkomst van de plastic industrie, beginnen we producten steeds vaker slechts eenmalig te gebruikten. Wegwerpaanstekers, waterflessen, plastic zakken. Het verhaal is gericht op Amerika, waar het moeilijker lijkt om mensen voor plastic te laten betalen. In Nederland zijn statiegeldflessen normaal en het betalen voor plastic tassen in supermarkten ook. Maar in Amerika blijkt het bijna onmogelijk om hier wetten voor te maken. Hoewel niet verbazend, wel zonde.

Al met al heb ik dit boek met plezier en interesse gelezen. Ik heb veel geleerd en ben me weer bewust geworden van de gevaren van plastic en het verschil tussen Amerika en Europa. Een boek dat ik aanbeveel. Het verhaal is herkenbaar en zet aan tot nadenken.

Geen opmerkingen: