28 april 2011

Naming the bones

Naming the bones van Louise Welsh was een heel ander boek dan dat ik van te voren had verwacht. Ik kreeg het via het Early Reviewers programma van Librarything, maar de bezorging liet op zich wachten. Dus toen ik het kreeg had ik geen idee meer waar het over ging. Op de achterkant staat alleen "Knee-deep in the mud of an ancient burial ground, a winter storm raging around him, and at least one person intent on his death: how did Murray Watson end up here?" En daarnaast is er de voorkant zoals hiernaast te zien. Mijn idee: een thriller.

Hoewel het boek zeker spanning kende, vond ik het geen typische thriller. Dat had ik na anderhalf hoofdstuk al door, waarin bleek dat de hoofdpersoon werkte aan een biografie van een mysterieuze schrijver die jong stierf. Meteen kwamen beelden op van Dead poets society en de boeken The rule of four en De verborgen geschiedenis op. Een film en boeken die bij mij niet echt werkten. Maar ik zat in de trein met dit als enige leesvoer. En het boek wist me toch te grijpen.

Het verhaal speelt in Schotland. Deel een in Edinburgh en Glasgow, deel twee op het eiland Lismore. En het is najaar. Dus de omgeving is zeker mysterieus. En Murray is echt geïntrigeerd door schrijver Archie Lunan. En hij gaat fanatiek op zoek. Wordt tegengewerkt door zijn hoogleraar, maar zet door. Steeds wordt duidelijker waarom het hem zo moeilijk wordt gemaakt. En natuurlijk heeft hij ook problemen met zijn broer Jack en een niet verwerkt verleden, om het verhaal een persoonlijkere tint te geven.

Al met al een boek dat ik met plezier las. Af en toe wel een beetje spannend, maar dat duurde dan maar een paar pagina's. Niet erg, het leest lekker en je gaat wel op in het verhaal.

25 april 2011

Beatrice en Vergilius

Toen ik Het leven van Pi las, wist ik niet zo goed wat ik ervan moest vinden. Datzelfde heb ik nu met het laatste boek van Yann Martel: Beatrice en Vergilius. Ik heb het nu een paar dagen uit, en ik weet het nog steeds niet. Laat ik beginnen met het feit dat ik het met plezier las. Maar als ik er op terug kijk, weet ik eigenlijk niet zo goed waar het over ging. Maar dat zal ook wel de bedoeling zijn, want beide Henry's (de één bekend schrijver met afgekeurd manuscript, de ander taxidermist met onafgerond verhaal) worden er ook van beschuldigd.

Ergens gaat het over de Holocaust. Maar het gaat vooral over de beide manuscripten van beide Henry's die over de Holocaust zouden gaan. Dat van Henry de schrijver komen we nooit te weten, maar dat van Henry de taxidermist gaat over Beatrice en Vergilius, een opgezette aap en ezel. En die hebben filosofische gesprekken, bijvoorbeeld over een peer, die een van het nog nooit gezien heeft. Die gesprekken vond ik overigens erg boeiend.

Het verhaal van de beide Henry's ik ook best ok, hoewel de taxidermist een beetje een engerd is. Maar waar het boek nou eigenlijk heen wil? Het laatste deel had voor mij niet op deze manier gehoeven. En de laatste vragen zetten wel degelijk aan het denken, maar lijken toch niet helemaal te passen bij de rest van het verhaal. En ergens ook weer wel (zucht, verwarrend...).

20 april 2011

Today the world is watching you

Het boek Today the world is watching you is een boek dat volgens mij is geschreven voor de Amerikaanse middelbare scholier. Het onderwerp is 'The Little Rock Nine', een groep van negen donkere leerlingen die in 1958 les mag krijgen op een 'witte' high school. De eerste poging tot integratie, die met ongelofelijk veel moeite eigenlijk niet lukt.

Aangezien op de middelbare school geschiedenis me gestolen kon worden en hoewel de VS voor aardrijkskunde een eindexamenonderwerp was, weet ik over de integratie van blank en zwart in de VS bitter weinig. Ja, Rosa Parks en de bus en 'I have a dream' van Martin Luther King. En dan houdt het wel op.

Vandaar dat het niveau van dit boek goed aansloot bij wat ik wist en heb ik er in ieder geval iets van geleerd. En ben ik er eens echt van geschrokken hoe laat die integratie op gang kwam. Vroeger realiseerde ik me niet zo hoe kort dat eigenlijk nog maar geleden is. En een boek als 'The color purple' krijgt hierdoor voor mij ook wat meer context.

Een boek dat ik met interesse las.

12 april 2011

De hemel is goud

Aan het begin van dit jaar heb ik erg veel plezier beleefd aan Het pauperparadijs van Suzanna Jansen. Haar recent uitgekomen dunne boekje De hemel is goud kon ik daarom niet laten liggen.

Dit boekje bestaat uit twee verhalen. Het hoofdverhaal over de race van Parijs naar Madrid, die in Bordeaux moest stoppen omdat het allemaal te gevaarlijk was, in 1903. Het andere verhaalt van een minister-president die gek is van snelle auto's, zich te laat terug trekt als lijsttrekker en de verkiezingen gaat verliezen (iemand een idee wie hiervoor model stond? ;).

Het eerste verhaal vond ik het interessants. De deelnemers in details weergegeven. De spanning is te voelen. Je ziet de auto's voorbij scheuren over wegen die daar eigenlijk niet voor gemaakt zijn. Het tweede verhaal vind ik wat minder. Herkenbaar en ook daarin is de hang naar te hoge snelheid te zien, maar verder vind ik het niet zo interessant.

Het totale boekje leest weer lekker weg, is onderhoudend en zeker aan te bevelen.

09 april 2011

De kraai

Over het boekenweekgeschenk De Kraai van Kader Abdolah hoorde ik vooral negatieve recensies. Nu ik het gelezen heb, begrijp ik dat eigenlijk niet zo. Ik zie niet wat er kinderlijk aan zou moeten zijn. En het boek past, voor de verandering, bij het thema van de boekenweek.

Het verhaal gaat over een koffiehandelaar in Amsterdam, een vluchteling uit Iran. En eigenlijk een schrijver. Hij vertelt over zijn verleden, met verwijzingen naar de Nederlandse literatuur. Dit laatste is wel iets wat ik wat minder vindt, omdat achterin heb boek wordt aangegeven dat de citaten ietwat zijn aangepast. Maar hoe precies, dat staat er niet bij.

Verder een aardig verhaal waar ik wel iets van geleerd heb over het voor mij toch wat onbekende Iran.

04 april 2011

Dance lessons

Dance lessons van Áine Greaney is niet het soort boek dat ik normaal gesproken zou kiezen om te lezen, maar een goede keuze voor een boek om te recenseren (NetGalley). Enige romantiek, maar niet al te veel (niet mijn ding) en niet het belangrijkste deel van het boek. De nadruk ligt op verloren familie.

Ellen is Amerikaanse en getrouwd met de Ierse Fintan. En hun relatie lijkt eigenlijk al over te zijn wanneer Fintan overlijdt in een (dronken) bootongeluk. Een paar maanden later komt Ellen erachter dat zijn moeder nog in leven is, hoewel Fintan altijd gezegd heeft dat ze dood was. Wat is de oorzaak van deze ontkenning? Ellen besluit om naar Ierland, naar Knockduff, te gaan, om daar Jo Dowd, Fintan's moeder, te vinden. Wat er daar gebeurt, laat ik aan de lezer over om uit te vinden...

Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven en zelfs een paar keer vanuit een perspectief van iemand die niet eerder is genoemd, zodat je je afvraagt wie ze is en wat haar verhaal toevoegt. Het houdt je nieuwsgierig. Wat is er gebeurd in het verleden? Hoe zijn die personen met elkaar verbonden?

Ik vond het een interessant, geloofwaardig en realistische verhaal, dat ik met plezier gelezen heb. Op de één of andere manier niet al te zwaar, maar met een diepe betekenis.