25 februari 2012

De familie onderweg

Dit literaire juweeltje van Tommy Wieringa, De familie onderweg, bestaat uit vijf verhalen uit het boek Ik was nooit in Isfahaan. Reisverhalen, van over de hele wereld. Verhalen waarin het leven volledig anders is dan bij ons.

In 'Feest loopt een grilfeestje rond een varken slecht af omdat men de orkaan niet zag aankomen. 'De familie onderweg' beschrijft hoe het as van een familielid boven Borkum wordt uitgestrooid. 'Een oorlog' gaat over een hilarische restaurant waar de ober en de kok elkaar elke avond de tent uitvechten. Opnieuw is een hoofdrol weggelegd voor de as van een dode, deze keer op een schip in 'Mrs M.' In 'Wit paard, gezien door een barst in de muur' gaat over een reis naar China.Het leukste verhaal vond ik 'Kaas voor Jan', waarin de hoofdpersoon vanuit Nederland een kilo kaas meeneemt voor Jan, ergens ver weg in Etiopië.

Een aardige verzameling verhalen, wellicht dat ik ooit het hele boek ook nog eens lees.

22 februari 2012

De omweg naar Santiago

Mijn eerste kennismaking met Cees Nooteboom is via De omweg naar Santiago. Al een tijdje was ik nieuwsgierig naar deze schrijver en toen kreeg ik dit boek. Dat was anderhalf jaar geleden, vlak voor mijn eerste vakantie naar Spanje. Ondertussen staat mijn derde reis gepland.

Helaas weet ik niet heel erg veel van de geschiedenis van Spanje en dat maakt dit boek wel ingewikkeld. Hetzelfde geldt voor de vele architectonische beschrijvingen van de kleinste kerkjes. Een onderwerp waar ik niet zoveel mee heb.

Maar dat betekent niet dat ik dit boek niks vond! De schrijfstijl van Nooteboom vind ik heerlijk, zolang je er de tijd maar voor neemt. En het boek is opgedeeld in ong. 25 losse verhalen, die in korte tijd te lezen zijn. En ik had de uitvoering met foto's, dus er is genoeg te kijken.

Ik kan me goed voorstellen dat ik dit boek nog eens zal lezen als ik vaker in Spanje ben geweest en me iets meer z'n geschiedenis verdiept heb. En van Nooteboom zal ik zeker meer lezen. Hij dwaalt weliswaar via vele omwegen, maar die zijn zeker interessant. Want zo kom je toevallig zaken tegen. En naar zijn romans ben ik ook nieuwsgierig geworden.

15 februari 2012

De oversteek

De oversteek van Justin Cronin is zo'n boek dat ik al wil lezen sinds ik weet van het bestaan, maar waar ik maar niet aan toekwam. En ook zo'n boek dat ik erg graag wilde lezen, terwijl ik niet begreep waarom. Ik houd helemaal niet van vampiers en 'dystopian' boeken. Maar toch trok het, en ik ben blij toe. Afgelopen weekend las ik de laatste 200 pagina's (van de 760) bijna achter elkaar door. Ik wilde weten hoe het afliep (of in ieder geval dit deel, want het is deel één van een trilogie die in 2012 en 2014 wordt vervolgd).

Eerlijk is eerlijk, er waren momenten dat ik het bijna opgaf. Het eerste deel van het boek speelt in het bijna-heden en is voorstelbaar. Je ziet aankomen dat er iets enorm misgaat en ziet langzaamaan hoe. En dan zijn we een kleine honderd jaar verder en leeft een groep mensen in een kolonie, en zijn er nog meer overlevenden? Het begin van dit deel vond ik te lang en ik snapte niet waar we nog 500 pagina's voor nodig hadden. Gelukkig duurt de luwte maar 100 pagina's en wordt de nieuwe wereld steeds duidelijker. En daarna wordt het ook vooral weer spannend en gebeuren er onverwachte dingen.

Daarnaast is er gelukkig ook ruimte voor enige romantiek, het belang van familie en gebruikt de auteur verschillende schrijfstijlen. Zo is een lange reis beschreven in een reisdagboek van één van de deelnemers. Een goede oplossing, waarin snel een lange tijd beschreven wordt, met voldoende details.

En zo hebben schrijfstijl en verhaal me toch een beetje weten te overtuigen van een genre waar ik normaalgesproken niet zoveel mee kan. Deze komende twee delen van deze trilogie wil ik zeker lezen en wie weet volgen er toch meer van dergelijke boeken.