Hellekind

Tweemaal won Bram DeHouck reeds de Gouden Strop. Dat was voor De minzame moordenaar en voor Zomer zonder slaap. Die beide boeken heb ik niet gelezen, maar ben ik zeker van plan na het lezen van Hellekind. Zo'n boek dat je in anderhalve dag uit hebt, omdat je wilt weten hoe het afloopt.

Pas op: mogelijke spoilers!

Chris en Charlotte zijn kort geleden gescheiden. Chris is huisarts, maar verwaarloosd de boel behoorlijk. Oorzaak: Sam, hun zoon. Hij is anders dan andere kinderen, agressiever. Psychopatisch? Chris en Charlotte verschillen erover van mening. Chris kent echter zijn geschiedenis en ziet maar een oplossing: Sam ombrengen. 

Het verhaal is zodanig opgebouwd dat je lang twijfelt over wat en of er nu iets aan de hand is met Sam of dat Chris volledig doorslaat. En ondertussen staat hij me Sam in het bos. Daardoor is het boek bloedstollend spannend en wordt een ook nog een psychologisch spel met de lezer gespeeld. En die verschillende gezichtspunten in een boek, dat vind ik altijd erg leuk en interessant. 

Dit is het 7e boek dat ik las voor "Ik lees Nederlands!"