Dat wat overblijft

Opnieuw een boek waar ik me een goede recensie van herinnerde en het eindelijk eens uit de kast pakte: Dat wat overblijft van Tom McCarthy. Een ideaal vakantieboek bleek het niet te zijn, daarvoor moest ik er teveel bij nadenken. Iets wat me zelden lukt tijdens een vakantie, aangezien ik niet vaak lang genoeg de tijd heb (neem) om volledig in een boek te duiken.

Maar bij thuiskomst lukte het me wel dit boek op te pakken en er in te duiken. Met veel plezier, want het verhaal is erg origineel. De naamloze hoofdpersoon heeft iets op z'n hoofd gehad en is daardoor in de war. Wat er precies is gebeurd, weet hij niet. En dat geeft ook niet, want hij mag er niet over spreken. Dit levert hem 8,5 miljoen pond op. Hij heeft geen idee wat hij ermee wil doen, totdat hij zich op een feestje een flatgebouw 'herinnert'. Dit wil hij namaken. De hulp van een fixer wordt ingeschakeld. Dat wat bedacht is wordt nagemaakt en heropgevoerd. Tot in de perfectie. En het blijft hier niet bij.

Briljante vondst en ook zo uitgewerkt. De scheidslijn tussen werkelijkheid en fantasie, echte gebeurtenissen en heropvoeringen wordt steeds vager. We worden aan het denken gezet over geheugen. We worden meegesleurd in de fantasie van de hoofdpersoon en de fixer. De fixer zelf wordt genadeloos meegesleurd. Advies aan de lezer dezes: laat je ook meesleuren.