02 april 2014

Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran

Toen ik jaren geleden Het kind van Noach las was ik eigenlijk op zoek naar Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran van Eric-Emmanuel Schmitt. Waarom, dat weet ik niet precies meer. Maar laatst kwam ik in de bieb dit boek opeens tegen. Ik had er al jaren niet meer aan gedacht.

En het geeft me weer hetzelfde gevoel als Het kind van Noach. Betrokken, gevoelig, niet geheel geloofwaardig, maar dat geeft helemaal niet. Het verhaal speelt in de jaren 60 in Parijs. Ibrahim heeft een kruidenierszaak en Momo, 12, doet bij hem de boodschappen. Z'n vader zorgt niet echt voor hem, want hij heeft geen idee hoe dat moet. Momo en Ibrahim raken bevriend, ondanks dat Momo blikken eten steelt. De twee geven om elkaar.

Zoals het hierboven staat klinkt het erg droog, maar het verhaal zelf is warm, liefdevol. Kort wellicht, maar het zorgt voor een uurtje je veilig voelen en het laat je geloven in een mooie wereld.

2 opmerkingen:

Inge zei

Dit boekje heb ik jaren geleden gekregen en meteen weer uitgeleend omdat het zo'n fijn verhaal was. Het boekje is een eigen leven gaan leiden: het werd telkens weer doorgegeven aan een volgende lezer.

Boekenwijs zei

Dat is ook erg bijzonder en het is daar zeker een erg geschikt boek voor.