Wat Odette niet vertelde (maar James allang wist)

De laatste tijd lees ik ontzettend weinig. Het is ondertussen zo ver dat ik met mezelf heb afgesproken om dagelijks minstens een half uur met een boek neer te ploffen. Want het is niet dat ik het niet leuk, maar ik ben zo druk met van alles bezig, dat ik aan lezen niet toekom. En dat terwijl het me zo heerlijk ontspant. Het leesgebod bevalt, dus hopelijk lees ik de komende tijd weer meer.

Ik had verwacht dat ik dan ook wel weer bij zou komen met blogs. Niet dus. Of in ieder geval, nog niet helemaal. Ook daar ga ik de komende dagen wat aan doen. Want bloggen over een boek dat ik al een maand uit heb, zoals Wat Odette niet vertelde (maar James allang wist) van Edward Kelsey Moore, is ook niet makkelijk.

Dit boek gaat over drie vriendinnen. Hoewel het verhaal speelt als ze allemaal een jaar of 60 zijn (denk ik), verteld het toch ook vooral het verhaal van het ontstaan en groeien van hun vriendschap. Donkere meisjes, die opgroeien in een Amerikaanse wereld waar rassenhaat nog volop voorkomt. En allemaal hebben ze hun eigen spoken te verjagen: een vreselijke nare vader, een blank vriendje, een man die goed voor je is, maar niet je eerste keuze. En al volwassenen: ziekte, dood van je echtgenoot, relationele problemen, je moeder die komt spoken.

In het begin van het boek komen wat te veel personages voor en daardoor is het wat moeilijk om in het verhaal te komen. Maar als je dat eenmaal zit, is het meeslepend. Alleen weet ik nog steeds niet wat het is dat Odette niet vertelde (en gezien andere reacties op het web, ben ik niet de enige die die clou mist).