24 december 2015

De co-assistent

Iedereen heeft De co-assistent van Anne Hermans natuurlijk jaren geleden al gelezen. Deze zomer begon ik er eindelijk eens aan. Een fijn boek wat lekker snel weg leest. Precies wat ik nodig had.

Gebaseerd op haar eigen co-schappen geeft de auteur een interessante inkijk in de wereld van het ziekenhuis. En dan die kant die je als patiënt niet ziet. Geen idee of artsen en verpleegkundigen echt zo met elkaar omgaan, maar er zal wel een kern van waarheid inzitten. 

Leuk vond ik dat je van verschilleden afdelingen in een ziekenhuis een beetje een indruk krijgt. Met plezier gelezen. Had ik niet zo lang mee hoeven wachten.




Dit is het vijftiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

06 december 2015

Incendio

Het geschenk van de maand van het spannende boek uit 2014 had ik ook nog ongelezen liggen. En dat terwijl ik wel eens iets wilde lezen van Tess Gerritsen. Vraag is altijd of zo'n dun werk representatief is, aangezien het verhaal afgerond moet zijn in eigenlijk te weinig pagina's. Daardoor mist wellicht complexiteit, maar de schrijfstijl sprak me wel aan.

Hoofdpersoon in dit boek vind een onbekend stuk van een onbekende componist en wordt er meteen door gegrepen. Maar als ze het moeilijke stuk speelt, treft ze daarna haar dochtertje aan onder het bloed en een dode kat. Het stuk lijkt wel behekst!

Er volgt een zoektocht naar het verleden van de componist in Venetië achtervolging(swaan). Spannend en verrassend. Leuk tussendoortje.

22 november 2015

Grijs gebied

Grijs gebied was het geschenk voor de maand van het spannende boek afgelopen juni, geschreven door Marion Pauw. Volgens mij had ik van haar nog niet eerder wat gelezen en dit was een prettige kennismaking.

Op een avond wordt een meisje in een tunnel aangerand. In een van de nabijgelegen flats heeft een getuige alles gezien. Maar die getuige gedraagt zich vervolgens nogal vreemd, waardoor de politie over zijn verhaal gaat twijfelen. Hij voelt zich beroerd onder z'n gedrag en gaat vervolgens zelf helpen bij het oplossen van de zaak.

Goed geschreven en spannend, Marion Pauw is een blijver op m'n wishlist.


Dit is het veertiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

15 november 2015

The Rosie project

The Rosie project van Graeme Simsion stond al snel na verschijnen op m'n wenslijstje en in m'n boekenkast. Toch had ik nog meer aanbevelingen van bekenden en onbekenden nodig voordat ik het eindelijk uit de kast trok.

Wat een heerlijk boek over autistisch professor Don die door middel van een vragenlijst zijn perfecte vrouw wil vinden. Wel zo efficient, ze moet gewoon op alle punten precies zo zijn als Don bedacht heeft. Zo niet, dan heeft daten ook geen zin.


Maar natuurlijk loopt het anders en ontmoet hij Rosie. Hij denkt dat ze geselecteerd is met de vragenlijst. Maar ze komt juist voor iets vak-gerelateerds: Don is geneticus en Rosie is op zoek naar haar vader.


Samen voeren ze de gekste plannen uit om aan DNA van de mogelijke vaders te komen. Hilarisch boek, het vervolg ligt al te wachten (en nu hopelijk geen 2,5 jaar).

28 september 2015

Bij Starbucks heet ik Amy

Al enige tijd had ik Bij Starbucks heet ik Amy van Els Quaegebeur op mijn rader. Toen ik zag dat ik hem digitaal kon lenen bij de bieb, werd het tijd om er eens aan te beginnen.

Het boek trok me vooral omdat ik nieuwsgierig was naar leven in New York als Nederlander. Hoewel het nooit echt op m'n wishlist stond, was ik een paar jaar geleden in New York en ik ben erg blij dat ik door vriendinnen ben meegenomen. Wat een stad en ik voelde me er zo fijn. Gek eigenlijk, want ik houd helemaal niet van drukte. Maar toch.... ik wil graag een keer terug!
Maar goed, dan nu het boek. Het zijn met name losse verhalen die me door de stad lieten zwerven. En vooral daarom interessant. En natuurlijk is het leuk om te lezen hoe anders het wonen er is, hoe wijken van elkaar verschillen. Ik vond het ene leuk boek voor tussendoor.




Dit is het dertiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

26 september 2015

De dood van de nachtegaal

De thrillers van Lene Kaaberbol en Agnette Friis zijn altijd donker, snijden een maatschappelijk thema aan en je moet er goed je hoofd bij houden om het geheel te volgen. Ik denk dat ik wel het een en ander gemist heb, want ik heb er best lang over gedaan om dit boek uit te krijgen. Jammer, want deze schrijvers verdienen meer, hun boeken zijn goed geschreven en zitten goed in elkaar.

Een Oekraïnse vrouw wordt verdacht van de moord op haar Deense verloofde. Maar is zijn wel echt de schuldige? Hulpverlener Nina Borg twijfelt. En wie zit er achter de jonge dochter van de Oekraïnse aan?

Er blijkt meer aan de hand, in de jaren 30 is er al iets gebeurd in de Oekraïne, wat nu nog gevolgen heeft.

Een goed boek, dat ik wellicht nog eens lees als ik het in een kortere tijd kan uitlezen.


23 september 2015

De eetclub

Omdat het vervolg van De eetclub (Debet) een paar maanden geleden in de selectie van Elly's Choice zat, vond ik het weleens tijd worden om De eetclub van Saskia Noort te gaan lezen. Van deze auteur luisterde ik als een Nieuwe buren en dat was geen doorslaand succes, dus enige terughoudendheid had ik wel. En dat bleek terecht.

Voor mij kwamen er iets teveel personages in dit boek voor, die niet genoeg van elkaar verschilden om te onderscheiden en daarnaast hadden ze ook vele verschillende onderlinge (seksuele) relaties. Ik vond het erg verwarrend.

Het verhaal begint met een brand en daarmee het overlijden van een van de mannen van de eetclub. Maar was is eraan vooraf gegaan. En is dit eigenlijk wel een groep echte vrienden? Al snel blijkt er veel vertroebeld in de deze Gooische gemeenschap.

Debet zal ik waarschijnlijk wel gaan lezen, maar ik betwijfel of ik ooit fan ga worden van Saskia Noort.




Dit is het twaalfde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

27 augustus 2015

Hoe Ivan Ivanovitsh ruzie kreeg met Ivan Nikiforovitsj

Dit boek van Nikolaj Gogol is totaal anders dan ik van een Russische roman verwacht. In tegenstelling tot de titel Hoe Ivan Ivanovitsh ruzie kreeg met Ivan Nikiforovitsj is het een kort boek. En ik heb er erg om gelachen, terwijl ik Russische romans vaak zwaar vind.

De beide Ivanszijn buren, maar hebben een totaal verschillend karakter: de ene is de hele dag druk doende, de ander zit de hele dag een beetje in de tuin. Maar ondanks dat verschil zijn ze altijd vrienden geweest. Totdat er op een dag iets kleins gebeurt (ik weet niet eens meer wat), waardoor ze elkaar beginnen uit te schelden en zwaar beledigd zijn: de start van een langdurige ruzie.

Typisch zo'n geval waarvan uiteindelijk niemand meer snapt wat de aanleiding was, maar de ruziemakers koppig vast blijven houden in woede. En dat op een humoristische manier verteld.

Ik begon aan dit boek omdat ik nieuwsgierig ben naar Dolende zielen, maar dat nog niet aandurfde. Na het lezen van dit boek, moet dat er maar eens van komen.

26 augustus 2015

Slaap

Ik loop verschrikkelijk achter met het schrijven van blogs. Ondanks dat ik ook ontzettend weinig lees, wordt ook de lijst met de nog te reviewen boeken steeds langer. Kijken of ik daar de komende dagen iets aan kan veranderen (wat ik me al weken voorneem). Nadeel is dat boeken al wat zijn weggezakt en het me meer moeite kost er iets interessants over te vertellen.

Van dit dunne boek, Slaap, van Haruki Murakami is me vooral de sfeer bijgebleven. De hoofdpersoon lijkt opeens geen slaap meer nodig te hebben. Een periode met slecht slapen heeft ze vaker meegemaakt, maar dan was ze overdag een wrak, maar dat is nu niet het geval.

In de nacht heeft ze tijd om na te denken over het leven. En ze begint rond te rijden in de nachtelijke uren. Een gespannen sfeer is aanwezig. Een sfeer die ik wel typerend vind voor Murakami.

09 augustus 2015

Birk

Na alle lovende recensies van heel Nederland die dit boek al gelezen heeft, kon ik uiteindelijk niet achterblijven en las ik Birk van Jaap Robben. Vanaf pagina één voelde ik me in een andere wereld, een andere tijd, een stilstaande tijd.

Birk speelt zich af op een Scandinavisch, verlaten eiland, met slechts 3 huizen en 4 bewoners. Eigenlijk nog maar drie als het verhaal begint, want Birk, de vader van hoofdpersoon Mikael is de zee in gelopen en niet meer teruggekomen. Wat er precies is gebeurd, is een raadsel.

Brik groeit op met z'n moeder en daarnaast is er de buurman. En er is het lege huis aan de overkant van het eiland en om de paar weken de bevoorradingsboot. En dat is zijn leven. Slechts eenmaal in het boek komt hij aan het vaste land.

Dit boek heeft dezelfde bedrukte sfeer als de boeken van Gerbrand Bakker. Waar die het echter desolaat kan laten worden, gebruikt Robben daarvoor een eiland. Afgesloten van de rest van de wereld. Mikael lijkt naar omstandigheden nog op te groeien tot een redelijk normale jongen in een in mijn ogen verschrikkelijk ongezonde situatie.

Het verhaal gaat niet meteen ergens heen en dat vind ik altijd een beetje lastig. Maar de sfeerbeschrijvingen zijn prachtig. En elke keer dat ik het boek weglegde was ik blij dat ik het desolate eiland achter me kon laten. Zoveel indruk maakte de schrijfstijl van Robben.





Dit is het elfde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

26 juli 2015

Chez max

Chex Max van Jakob Arjouni kwam per ongeluk op mijn pad toen het me tijdens een weekend weg door een vriendin werd aangeraden en aangeboden. Een boek dat helaas voor mij wat tegenviel.

In het kort is dit een thriller in de toekomst met hoofdpersoon Max die misschien wel wat paranoia is. In meer detail is dit een verhaal in de toekomst waarin Europa het belangrijkst is en een continent als Afrika 'aan de andere kant van de muur' ligt en waarover alleen in bedekte termen gesproken mag worden en waar je niet komt. En dat wordt allemaal in de gaten gehouden door een soort Stasi-apparaat, waar ook Max deel vanuit maakt. Wat me alleen tegenviel in dit boek is de uitwerking van dit wereldbeeld. Voor mijn gevoel wordt het vooral als achtergrond gebruikt en is het verhaal verder alleen een thriller.

Want Max heeft wat mot met zijn collega over het in de gaten houden van een deel van de stad. Het lijkt erop dat Max niet voldoende mensen aangeeft, waarna hij één van zijn vrienden laat oppakken. Maar Max vertrouwt zijn collega niet en gaat hem in de gaten houden. En daar kan niet veel goeds van komen....

Als thriller is dit boek best geslaagd, maar jammer dat de interessante achtergrond niet meer is dan dat.

06 juli 2015

Het huis van de vier winden

Al enige tijd heb ik een roman-abonnement bij Oxfam Novib. Maar op de een of andere manier belanden deze boeken vaak ongelezen in de kast. Ze lijken vaak zo intimiderend. Dus besloot ik dat het wel eens tijd was om er één te lezen. En natuurlijk viel dat in de categorie 'had ik veel eerder moeten doen'. De keuze viel op Het huis van de vier winden van Elif Shafak.

Dit boek vertelt het verhaal van een Koerdische familie, waarvan een aantal leden naar Londen zijn geëmigreerd. Een familie waarin een moord is gepleegd. Het verhaal verteld de aanleiding tot deze moord. Het is een verhaal van elkaar verkeerd begrijpen, van opgroeien in verschillende culturen  met verschillende moralen. Een verhaal van emigranten.

Vanaf het begin deed dit boek me denken aan En uit de bergen kwam de echo. Met name door de manier waarop dit verhaal werd verteld, met steeds een ander familielid in de hoofdrol. Je zag de verschillende gezichtspunten. En je zag het vanuit Turkije en vanuit Londen.

Dit boek nodigde uit tot doorlezen. Ik wilde weten wat er nu echt aan de hand was. Wat wat er nu eigenlijk gebeurd? Ondanks de dikte, had ik het snel uit.

29 juni 2015

Waanzin in de wereldliteratuur

Afgelopen week bracht de postbode de me Steinz - Gids voor de wereldliteratuur. En ik realiseerde me toen dat ik Waanzin in de wereldliteratuur van Pieter Steinz nog niet had gerecenseerd. Het boekenweekessay van dit jaar. Volgens mij is dit boekje een mooi voorproefje van het grote werk.

Waanzin, gekte en, wat minder extreem, psychische problemen, vind ik altijd interessant in de literatuur. Hoe gaat de omgeving van de 'getroffene' er mee om en hoe beleeft hij/zij het zelf? Er komt dan ook een aantal boeken voor in dit essay dat ik al ik eens las, zoals Madam Bovary, Frankenstein en Schachnovelle. Anderen staan al lang op mijn lijst/in de kast, zoals Catch-22 en American Psycho. En gelukkig staat er ook nog heel veel in wat ik niet kende en nu graag wil lezen.

Een tocht door Het Dolhuys in Haarlem vormt de rode draad in het essay. Dit museum staat dan ook meteen op m'n wishlist. En na het lezen van dit boek is m'n feedreader aangevuld met het blok van Pieter Steinz: Read around the globe.




Dit is het tiende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

22 juni 2015

Kitchen

Het boek Kitchen van de Japanse schrijfster Banana Yoshimoto stond al een tijdje in de kast te wachten. Ik wilde het erg graag lezen toen ik het kocht, maar bij Japanse literatuur moet ik toch altijd nog even over een drempeltje. Zo ook nu.

Dit boek bestaat eigenlijk uit een novelle en een verhaal. De novelle Kitchen bestaat dan weer uit twee delen en beschrijft het leven van een jonge vrouw wiens oma, haar laatste familielid, net is overleden. Hoe nu verder? Een kennis bij wie haar oma altijd bloemen kocht, vraagt haar bij hem en haar moeder (die eerst zijn vader was) in te trekken. Zie daar meteen al een paar bijzondere elementen: zo veel liefde van onbekenden en transsexualiteit.

Dat is deel 1, in deel 2 woont Mikage op zichzelf en werkt als hulpkok in een keuken. In de keuken voelt ze zich het allerbest. Het contact met Yuichi is verwaterd, maar wordt weer intens na een nare gebeurtenis. Een mooi verhaal over liefde.

Het korte verhaal is Moonlight Shadow en verhaalt opnieuw over een jonge vrouw die kampt met verlies. Zij verliest haar vriend. Maar op een ochtend tijdens haar hardlooprondje wordt ze door een onbekende aangesproken en een magisch verhaal ontvouwt zich.

Hoewel een heel andere auteur, herken ik in beide verhalen wel iets van de stijl van Haruki Murakami. Iets magisch, iets langzaams, iets dieps. Is dat dan de Japanse cultuur? Dit boek doet me in ieder geval naar meer verlangen...

29 mei 2015

De trapchauffeur

De trapchauffeur, nee, niet tramchauffeur, Antoine bestuurt de trappen op vliegveld Zaventem die bij de deur van een vliegtuig kunnen worden geplaatst, van Marnix Peeters is zowel een komisch als een tragisch boekje. 

Als snel heb je door dat Antoine niet de snuggerste is. Er is amper nog werk voor hem, bij de meeste vliegtuigen worden in- en uitgestapt via de slurf, maar alsnog vindt hij het normaal dat het een full-time taak is. Plaatjes draaien betekent steeds hetzelfde nummer luisteren, een vriend die Jehova is weet hem te overtuigen mee te gaan langs de deuren en de Turkse snackbarhouder probeert hem erin te luizen.

Bovenstaande situaties zijn zowel treurig als droogkomisch opgeschreven. En als lezer begrijp je zoveel beter wat er gebeurt dat Antoine, dat je spontaan medelijden met hem krijgt. Een prachtig, dun, boekje.




Dit is het negende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!
(en tevens mijn derde Vlaamse boek)

27 mei 2015

Een weeffout in onze sterren

Een weeffout in onze sterren is typisch zo'n boek waarvan ik twijfelde of ik het wel wilde lezen en waarvan ik nu eigenlijk niet toe wil geven dat het gewoon een goed boek was. John Green heeft me verrast...

Ik ben namelijk helemaal niet van die gehypte boeken en ik houd ook niet zo van YA. En toch was ik nieuwsgierig naar het verhaal over Hazel, 16 jaar, drie jaar geleden opgegeven, lijdend aan longkanker. Ze gaat naar een jongerengespreksgroep. Vooral omdat het moet. Maar dan ontmoet ze daar Augustus. Een liefde ontluikt.

Het verhaal is zoet, maar de twee hoofdpersonen hebben zulke doge humor dat het me niet stoort. Ik vind het zelfs wel aandoenlijk, vooral omdat hun toekomst zo onzeker is.

Dus ja, ook als je (denkt) niet van dergelijke boeken te houden is dit toch echt een aanrader!

25 mei 2015

Het marktplaatsmeisje

Een paar maanden geleden kwam ik Elly's Choice tegen: een e-book abonnement voor 10 boeken per maand voor 3 euro. Na even snel gekeken te hebben in het aanbod (je kunt de 10 boeken niet zelf kiezen), zag ik dat hier altijd wel iets tussen zou zitten. En anders wellicht iets dat ik anders niet meteen zou lezen, maar waar ik me wel door wilde laten verrassen. 
Het marktplaatsmeisje van Carlijn Vis stond al op m'n wishlist, en zat bij de eerste selectie boeken die ik downloadde.

Dit was typisch het soort boek waar ik naar op zoek was in een drukke periode. Een boek dat je snel even oppakt, het verhaal niet kwijtraakt en korte hoofdstukken. En erg grappig.

Anna werkt al jaren als office manager bij hetzelfde bedrijf. Ze is de rechterhand van haar baas. Maar het bedrijft groeit, gaat verhuizen en Heleen komt. Heleen lijkt de nieuwe rechterhand van haar baas te worden. Ondertussen raakt Anna geobsedeerd door Marktplaats. Ze begon er mee om de kantoormeubelen te verkopen, maar raakt steeds meer geïnteresseerd in het interieur van marktplaatsers. Door te kijken naar de foto's van de producten, komt ze veel over de bewoners te weten en wie weet vind ze zo wel een lover.

Origineel idee en met het boek leest lekker makkelijk. Niet alles is even realistisch, maar dat geeft helemaal niet.




Dit is het achtste boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

18 mei 2015

De hekkenbouwers

Een beetje zwarte, Britse humor trekt me vaak wel. Dat was ook de reden om De hekkenbouwers van Magnus Mills uit de kast te trekken. Aan droge humor (en regen) geen gebrek.

Tam en Richie worden voor het eerst vanuit Schotland naar Engeland gestuurd om een perfect te hek te bouwen. De verteller wordt hun nieuwe voorman. Maar er moet nog een hek wat meer in de buurt netjes opgespannen worden. Oeps, iets te hard, de draad knapt, opdrachtgever dood. Niks aan de hand.

En zo gaat het vaker. Tam en Richie hebben een hekel aan werken en kunnen niet wachten tot ze 's avonds in de pub aan het bier kunnen. Niet dat ze daar iets ondernemen, niet eens achter de vrouwen aan, maar ze lijken zich te vermaken.

Hoewel het boek uit de jaren 90 komt, had ik het idee dat het over de jaren 70 ging. Maar misschien was destijds het leven op het platteland echt nog wel zo. Zo primitief. 

Maar wat het boek het interessants maakte was de droge humor, een mogelijk complot, het tevreden zijn met het lot. Mooi boek, op zoek naar meer werk van deze man.

08 mei 2015

Het leven is vurrukkulluk

Dit boek, Het leven is vurrukkulluk, had ik nog als audioboek ergens liggen en het leek me wel eens tijd worden om het eens te luisteren. De verwachting waren niet al te hoog gespannen, want echt fan ben ik ook al niet van de stukjes van Remco Campert in de Volkskrant, maar ik wilde het wel eens proberen. En ik denk dat audio in dit geval een goed idee was.

Mijn idee klopte, dit boek is niet voor mij. Af en toe moest ik wel glimlachen om de woorden en woordspelingen van Campert, maar verder voelde ik me in een ver verleden. Dit boek ook wel geschreven in 1961, dus ergens klopt dat wel. Een tijd die mij onbekend is en ver weg voelt.

Het verhaal past bij het beeld wat ik van die tijd heb: rondhangende twintigers die het met iedereen (willen) doen. Zo ook de hoofdpersonen van dit verhaal. Geen idee wat ze doen, in plaats van wat rondlopen en lummelen. Veel meer heb ik ook niet over dit boek te vertellen. Het was gewoon niet voor mij weggelegd.



Dit is het zevende boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

04 mei 2015

Denken aan vrijdag

Dan kan ik nog zoveel goede ideeën hebben over wat ik allemaal zou willen lezen, als er een nieuwe Nicci French verschijnt over Frieda Klein, dan is dat het eerste dat ik lees. En zo ging het inderdaad een paar weekenden geleden, toen ik no time verzonken zat in Denken aan vrijdag, deel 5 alweer in deze serie.

Deze keer komt de moord wel heel dicht bij Frieda en wordt haar ex-vriend aangetroffen in de Thames. Frieda is hoofdverdachte... Ze is bang dat haar ze niet geloofd zal worden en slaat op de vlucht.

De politie gaat op zoek naar Frieda, Frieda probeert de dader te vinden. Interessant is dat je met Frieda meegaat in verdenkingen, maar tegelijk denkt dat het wellicht niet 'zo eenvoudig' is. De zoektocht is interessant, het verhaal spannend, maar helaas vond ik de dader wat minder bevredigend. Gelukkig was er nog een andere afsluiting.

Dit deel vond ik zeker niet de sterkste in de reeks. Jammer, maar toch verwacht ik veel van de twee nog te verschijnen delen. Daarvoor zal ik opnieuw alle andere boeken uit m'n handen laten vallen :)

26 april 2015

Villa des roses

Af en toe heb ik een periode met wat saaiere werkzaamheden. Dat zijn van die momenten waarop ik ervoor kies om ondertussen naar een luisterboek te luisteren. Via de LuisterBieb vond ik Villa des Roses van Willem Elsschot, een boek van deze schrijver dat al een tijdje op mijn leeslijst stond. Een mooie gelegenheid.

Dit boek is het debuut van Elsschot. Het heeft al dezelfde bijzondere stijl als zijn bekendere boeken Lijmen/Het been en Kaas. Het verhaal gaat over een den verhuurders en bewoners van een familiepension. Voor meneer en mevrouw Brulot is het van belang dat hun gasten betalen voor wat ze krijgen. Er wordt efficiënt gemarchandeerd (eieren uit eigen tuin verkopen en dan goedkopere eieren bij het ontbijt zetten, een typische Elsschot-truc).

 Voor de gasten gaat het erom om prettig samen te kunnen leven. Maar ze hebben allemaal wel een verhaal. Er is een zelfmoord. En één van de gasten krijgt iets met een dienstmeisje, wat natuurlijk eindigt in een ongewenste zwangerschap.

De verhaallijnen zelf zijn misschien niet eens het meest bijzondere. Het is de combinatie met de schrijfstijl die ervoor zorgt dat ik graag Elsschot lees.



Dit is het zesde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!
(en tevens mijn tweede Vlaamse boek)

23 april 2015

The world according to Mimi Smartypants

Op de cover wordt The world according to Mimi Smartypants vergeleken met Bridget Jones. Ik snap de vergelijking best, want ook dit is het dagboek van een vrouw en ik heb het ook met plezier gelezen, maar daar houdt het wel op. Waar Bridget Jones een verhaal is met een rode lijn, is dit boek een in boekvorm verschenen blog. En dat is toch anders. Wel echter.

Mimmy woont in Chicago, heeft een baan als publisher van wetenschappelijke tijdschriften, is rond de 40, heeft al jaren een partner en geen kinderen. Ze gaat graag stappen met vriendinnen. En ze schrijft met erg veel humor over haar leven. Maar ergens mist er een lijn. Ook niet gek, zou je uit mijn dagboek ook niet direct kunnen halen. Het echte leven heeft, in tegenstelling tot fictie, een veel minder duidelijke lijn. En dt maakt toch dat er van dit boek niet veel blijft hangen. Ik heb gelachen om de losse stukjes, maar vond de vele onderwerpswisselingen vermoeiend.

Daarom doet Mimi het waarschijnlijk veel beter als blog en helaas wat minder als een boek dat je in een keer achter elkaar door zou willen lezen...

20 april 2015

Ik kom terug

Soms heb ik het idee dat ik te jong ben voor Adriaan van Dis. Dat had ik in ieder geval toen ik De wandelaar las. En als ik hem op televisie zie. Maar als ik dan naar hem luister, ben ik bijna altijd geintrigreerd. Er zit wat dubbels in hem: erudiet, maar dan af en toe lijkt ie uit z'n 'rol' te schieten. En juist daarom vind ik hem zo leuk. In Boeken (komt hier idd vaker langs, ben zeker fan), zag ik een interview waardoor ik meteen nieuwsgierig werd naar zijn laatste boek Ik kom terug.

In dit boek gaat hij op zoek naar z'n verleden. Meestal speelt z'n vader een (hoofd)rol, deze keer is die rol weggelegd voormz'n moeder. Op ht einde van haar leven heeft ze besloten te praten over haar verleden. Het is af en toe was onzsamenhangend of onverwacht of aan de telefoon, maar ze vertelt veel. En ondertussen komt Adriaan in tweestrijd: opschrijven of toch niet? Het is wel z'n moeder.

En die combinatie van persoonlijke worsteling en een zwaar verleden in Nederlands Indie maken dat je dit boek door blijft lezen. En dan de schrijfstijl, ik had regelmatig het gevoel dat Adriaan van Dis het zelf voorlas. En dan is een boek meteen geslaagd, zo dicht bij hemzelf is hij gebleven. Een indrukwekkend,  persoonlijk verhaal. Lezen dus! 




Dit is het vijfde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

10 april 2015

Oscar en oma Rozerood

Oscar en oma Rozerood - Eric-Emmanuel Schmitt - ISBN: 9789020413861Ik hoopte het en het was zo: Oscar en oma Rozerood bleek het perfecte boek voor de Paasochtend. Een boek zoals ik van Eric-Emmanuel Schmitt gewend ben: dun, snel gelezen, geen woord te veel, diep rakend, een indrukwekkend relatie tussen een kind en een wat oudere volwassene.

Hoofdpersoon in dit verhaal is Oscar. Oscar heeft leukemie en weet, zonder dat z'n ouders er over praten, dat hij binnenkort zal sterven. Oma Rozerood werkt als animator/vertrouwenspersoon in het ziekenhuis en geeft Oscar twee tips: Schrijf aan God en doe alsof je elke dag 10 jaar ouder wordt. 

Oscar gelooft niet in God, maar doet het toch. En daarnaast zie je hem in een paar dagen tijd inderdaad steeds ouder worden. Het klopt allemaal met elkaar.

En waarom het zo goed is voor een Paasochtend? Omdat Oscar in de brieven naar God precies schrijft waar het volgens mij met geloven om gaat: troost krijgen, helpen om te reflecteren, iemand die naar je luistert, steun. Oftewel: liefde. En door de korte relatie met God, kan Oscar ook die liefde gebruiken met de mensen om hem heen: mede-patiënten, z'n ouders, het personeel. Ontzettend bijzonder en indringend.

07 april 2015

Letterkundig museum

Eindelijk heb ik dan een Museumkaart aangeschaft. Langzamerhand begin ik me steeds meer voor kunst te interesseren, maar mij moet je geen uren in een museum rond laten lopen (Escher in het Paleis uitgezonderd). Toegangskaartjes vind ik al gauw vrij duur, maar ik vind het wel leuk om een uurtje even rond te lopen en datgene te bekijken waar ik dan interesse in heb. Eens kijken of me dat gaat lukken, met een ongedwongen gevoel.

De aftrap was een bezoek aan het Letterkundig museum. Omdat het in de buurt is en omdat ik van lezen hou (o ja, ik schrijf dit op een boekenblog, dus dat mag duidelijk zijn). Ik heb er een beetje een dubbel gevoel over. De zaal met schilderijen van schrijvers is overweldigend. Dus ik koos voor kijken (en luisteren via de audiotour) naar wie ik kende.

Ook het Pantheon vond ik overweldigend: 100 schrijvers met een kort verhaal. Mijn gebruikelijke tactiek van alle info opnemen werkte niet, dus ook hier bekenden gekozen. Resultaat: geïnspireerde tot het oppakken van de Nederlandse literatuur zoals me die bij het vak Nederlands is bijgebracht. De schijvers uit de 'Dautzenberg'. Wordt hopelijk in een verzameling logs vervolgd....

Erg leuk vond ik ook de kleinere tentoonstelling met tekeningen die als omslag van jeugdboeken hebben gefungeerd. Een feest van herkenning. Leuk vooral: duo-tentoonstelling met Meermanno, dus daar wil ik binnenkort eens gaan kijken.

Dus als je in de buurt bent: rondlopen is leuk en kom geïnspireerd weer naar buiten!

05 april 2015

De zomer hou je ook niet tegen

Net als vele treinreizigers las ik De zomer hou je ook niet tegen van op 15 maart en gebruikte het boekenweekgeschenk als treinkaartje. Mooi meegenomen. Dimitri Verhulst staat niet echt op m'n verlanglijstje, maar ik ben wel nieuwsgierig naar hem. Ik was sowieso al van plan om De laatkomer dit jaar te lezen, dus dit was een aardige introductie.

Pierre neemt Sonny mee op reis. Pierre is volwassen, Sonny wordt 16 en is zwaar gehandicapt. Ze rijden naar de Provence en Pierre praat onophoudelijk tegen Sonny, die kan alleen niet terug praten. Wij komen op deze manier achter het verleden van Pierre en over zijn relatie met de moeder van Sonny.

Het boek is, op grove uitzonderingen na, poëtischer van taal dan ik verwacht had (my bad). En hoewel het verhaal een naar gevoel geeft, heeft de manier waarop Pierre om Sonny geeft ook iets zachts en onverwachts. 

Dit was dan ook prima leesvoer, alleen jammer dat het einde zo onbevredigend is en het verhaal daarom bij mij niet zal beklijven. Er wordt een verwachting geschept, maar er komt weinig van terecht.





Dit is het vierde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!
(en tevens mijn eerste Vlaamse boek)

29 maart 2015

Tot stof vergaan

Hoewel ik een fan ben van detectives kijken, heb ik nog nooit een aflevering van de serie Bones gezien. Nu las ik wel mijn eerste boek van de serie van Kathy Reichs waarop het tv-programma (heel los, naar het schijnt) is gebaseerd: Tot stof vergaan. De hoofdrol is voor Temperance Brennan, forensisch patholoog. En we gaan op zoek naar haar verleden, naar wat er is gebeurd met vakantievriendinnetje Évangéline.

Eens in de zoveel tijd denkt ze aan haar, meestal getriggerd door iets wat op haar werk gebeurd. In dit geval is dat een onderzoek naar oude botten van een meisje dat jong gestorven is in het gebied waar Évangéline opgroeide. En omdat Tempe het idee al heel  lang heeft dat er iets vreselijks is gebeurd, vreest ze voor het ergste. Samen met haar zus gaat ze op onderzoek uit.

Het verhaal is verrassend en hoewel de stukken over het pathologische onderzoek soms wat gedetailleerd zijn, vond ik het ook wel weer interessant. En, zoals meestal in dergelijke series, zijn er liefdesperikelen en een wat ingewikkelde relatie met familie. Prima, want zo gaat het verhaal over van alles wat. Prima leesvoer, een fijne serie om je af en toe eens in te verliezen.

25 maart 2015

UP

Nooit had ik erover nagedacht dat er een vervolg zou verschijnen op PAAZ. Myrthes alter ego Emma was toch vertrokken van de PAAZ en het leek goed met haar te gaan. Dat leek het inderdaad, maar een paar jaar later was ze terug. En dat beschrijft Myrthe van der Meer in UP.

Er is namelijk meer aan de hand dan 'alleen maar' een diagnose Asperger. Na maanden lang depressief te zijn geweest, is Emma net een tikje te vrolijk voor haar psychiater en hij besluit haar opnieuw op te laten nemen. Tegen Emma d'r zin, maar voor haar eigen bestwil.

Ondertussen is er veel veranderd op de PAAZ en dan vooral op het gebied van bezuinigingen. En ook Emma is veranderd: deze keer weet ze wat haar te wachten staat en durft ze ook aan te geven als iets haar niet bevalt. Wat een groei in twee jaar! Er volgt een nieuwe diagnose, nieuwe medicijnen, maar minder groepstherapie. Een duidelijk korter verblijf, maar met evenveel enthousiasme en humor beschreven. 

Met de sprongen die Emma gemaakt heeft, verwacht ik geen nieuwe psychiatrische roman meer, maar gelukkig schrijft Myrthe van der Meer ook andere romans. Afgelopen december las ik Kalf van haar en ik verwacht van haar nog veel goeds.

Leuke video in dit verband: 24 uur met... Myrthe van der Meer.




Dit is het derde boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

22 maart 2015

En uit de bergen kwam de echo

De vorige twee boeken van Khaled Hosseini (De vliegeraar en Duizend schitterende zonnen) las ik met veel interesse. Maar ik wist daardoor ook: de verhalen zijn zwaar, ookal worden ze redelijk licht gebracht. Dat geldt ook voor En uit de bergen kwam de echo.

Het boek begint met een verhaal dat vader aan Pari en Abdullah vertelt, over een jongen die meegenomen wordt door een reus. Een mysterieus en mytisch verhaal. Een verhaal dat ervoor zorgt dat het me moeite kost om in het boek te komen.

Vader brengt Pari naar Kabul. Hij staat haar af. Hij en zijn nieuwe vrouw (de moeder van Pari en Abdul is overleden) hebben niet de middelen voor haar te zorgen.

In de loop van het boek komen we over alle hoofdpersonen steeds meer te weten en zien hun kant van het verhaal. Elk hoofdstuk heeft zijn eigen verteller. Af en toe even puzzelen met wie we waar en wanneer zijn, maar door deze vertelstijl wordt duidelijk hoe gecompliceerd de verhalen zijn en hoe de verschillende personen met elkaar verbonden zijn.

Een mooi boek, vertellend over levens van een Zuid-Europese arts in Kabul, Pari in Parijs, Afghanen in Amerika. Mensen die teleurgesteld zijn in zichzelf, mensen die teleurgesteld zijn in het leven. Mensen met allerlei beweegredenen om dingen juist wel of niet doen. Allemaal mooi samen gevlochten tot één verhaal.

11 maart 2015

We were liars

Boeken met onbetrouwbare vertellers. Ik houd daar wel van. Het gevoel hebben dat er ergens iets niet klopt, maar er de vinger maar niet achter kunnen krijgen wat er precies aan de hand is. En langzamerhand wordt het duidelijk, stapje voor stapje. 

Zo gaat het ook in We were liars van E. Lockhart. De Sinclairs komt elk jaar in de zomer samen op hun privé-eiland: Beechwood Island. Ongedwongen, maar ondertussen is er ook flink spanning aanwezig. Oma is overleden. Opa heeft een huis op het vaste land. Wie van de kinderen 'krijgt' het. En er is iets gebeurd met hoofdpersoon Cadence. Er is iets gebeurd twee zomers geleden. Maar wat? Heeft ze echt alleen maar haar hoofd gestoten tijdens het duiken of is er meer aan de hand? En wat dan? Waarom mocht ze afgelopen zomer niet naar het eiland, maar ging ze met haar vader naar Europa. Het klinkt als een snoepreisje, maar dat was het voor haar helemaal niet.

De onderlinge relatie tussen de familieleden worden langzamerhand duidelijk. En ook dat wat er gebeurde. Meeslepend en nieuwsgierig makend. Maar duidelijk ook YA. Niks mis mee, maar ergens mis ik diepgang in de stijl. Maar dat is het enige waar diepgang mist. Het verhaal heeft er genoeg van.

03 maart 2015

De zaak Collini

Het beroep van advocaat vind ik altijd een beetje ingewikkeld. Natuurlijk ben ik voor de rechtstaat, maar ik merk ook dat ik graag zou willen leven naar de geest van de wet in plaats van naar de letter van de wet. Ja, ik snap best wel dat dat niet kan, want dan wordt het interpretatie en willekeur. En dat kan ook niet de bedoeling zijn. Betekent voor mij ook meteen dat dit een beroep is dat ik nooit zou kunnen uitvoeren.

Tegelijkertijd vind ik het ook fascinerend en zag ik recentelijk een aantal series waarin de advocatuur de hoofdrol speelt: Suits, How to get away with murder, Silk, The escape artist. En ik mis vast wel wat. En nu ook een boek: De zaak Collini van Ferdinand von Schirach.

Dit boek gaat over wat mij het meest intrigeert: het verdedigen van iemand van wie je weet dat hij schuldig is. En in dit geval: het slachtoffer was als een vader voor de advocaat. En toch gaat hij op zoek naar iets om de jury te overtuigen het oordeel positiever voor de dader (pardon, cliënt) uit te laten vallen. 

Komen we meteen bij het volgende wat ik lastig vind: jury rechtspraak. Misschien en waarschijnlijk kijk ik naar de opvallendste voorbeelden, anders is het verhaal niet interessant genoeg om te vertellen, Maar ik vind de overtuigingskracht van advocaten tegenover de jury soms best eng. Hoe kun ga je daar als gewone opgeroepen burger mee om? Ben dan ook blij dat we in Nederland geen jury-rechtspraak kennen...

Al met al een boek dat me geïntrigeerd heeft. Meeslepend, interessant en stof tot nadenken.

17 februari 2015

De vergeting

Het was Boeken dat me op het spoor bracht van De vergeting van Daan Heerma van Voss. Wakker worden en niets meer weten, dat klonk zo intrigerend, daar moest ik meer van weten. Het lijkt me namelijk ontzettend eng en het is precies wat Daan overkwam. In ieder geval, dat geloof ik dan maar, want het is wel een beetje toevallig dat hij daarvoor al bedacht had over een dergelijke voorval een boek te schrijven.

Het kostte me erg veel moeite om in het verhaal te komen en ik ben dan ook een paar keer opnieuw begonnen. Maar na de eerste paar hoofdstukken werd ik toch gegrepen en las het boek ontzettend snel. Soms was de steil me wel iets te veel van het goede en legde ik het aan de kant, maar dat weerhield me niet van verder lezen, maar zorgde voor het regelmatig lezen van kortere stukken.

Het boek begint op de ochtend dat Daan z'n geheugen kwijt is. Hij wordt wakker en weet niets meer. Hij heeft geen kennis, wel intuïtie en ook zijn vaardigheden zijn niet verdwenen. Spreken gaat wel lastig. 

Het verhaal wordt verteld met terugblikken naar het moment zelf, reacties van mensen om hem heen, resultaten van onderzoeken en het onderzoek wat Daan zelf uitvoert naar z'n aandoening. Opgeschreven in luchtig taal die af en toe wel een beetje irritant is. Ook niets mis mee, het zorgt daarmee wel voor een vlot verhaal. Dus ja, ik vond het wel een goed boek :)

Dit is het tweede boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

15 februari 2015

Latte trouble

Druk, druk, druk. Ik merk het aan alles. Ik wil teveel tegelijk. Er gebeurt te veel tegelijk. En in zulke periodes (ondertussen wel weer ongeveer over) lees ik graag een eenvoudig boek waar ik me makkelijk ik kan verliezen. Tijd voor een Coffeehouse mystery (#3): Latte trouble van Cleo Coyle

Zoals het hoort valt er in hoofdstuk 1 een dode. Iemand die we niet echt kennen, dus het doet je niet al te veel. En het is duidelijk, het is een moord. En natuurlijk is de politie traag en helpt (bemoeit) Clare zich met het oplossen van de zaak.

De dode valt tijdens een openingsborrel tijdens de New York fashion week, een borrel gehouden bij het coffeehouse van Clare. Onfortuinlijk genoeg is het een ex van één van de personeelsleden en zat het gif in een drankje dat hij op z'n dienblad had staan. Maar zou hij echt de dader zijn?

Een vermakelijk verhaal, met her en der wat info over mode en over koffie. Het blijven fijne boeken voor drukke tijden.

04 februari 2015

Tirza

Al vaak was me verteld dat ik Tirza van Arnon Grunberg eens moest lezen. Maar daarvoor moest ik toch over een behoorlijke drempel: Blauwe maandagen vond ik geen succes de  stukken van Grunberg in de Volkskrant en de VPRO-gids spreken me ook zelden aan. Maar toch ging ik overstag en ik heb er geen spijt van.

Het boek mag dan weliswaar genoemd zijn naar dochter Tirza en ze speelt een ontzettend belangrijke rol in dit boek, hoofdpersoon is vader Jörgen. Bijzonder is hij vanaf het begin, maar er is moeilijk de vinger achter te krijgen wat er aan de hand is. Z'n vrouw is bij hem weggelopen, hij is ontslagen, z'n jongste dochter doet eindexamen en wil daarna naar Afrika. Allemaal redenen om van slag te raden. Maar er lijkt meer aan de hand. Jörgen piekert wel heel veel.

De vertelstijl sprak me aan, met in het eerste deel terugblikken naar hoe het allemaal zo gekomen is vanuit het examenfeestje van Tirza. Langzaam wordt er meer duidelijk. Heel langzaam. En het wordt steeds onheilspellender, maar ik had toch pas laat door wat er echt aan hand was. En daar houd ik wel van, verrast worden. Wellicht toch meer van Grunberg lezen. Nu uitzoeken wat, want ik heb al vaker gehoord dat de helft van zijn boeken je bevalt en de andere helft niet. Dus iemand suggesties?


Dit is het eerste boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

26 januari 2015

De vlucht

Ergens kwam ik een goede recensie tegen van De vlucht van Jesús Carrasco tegen. Geen idee meer waar, maar het trok me over de streep om dit boek aan te schaffen. Toen ik aan dit boek begon, twijfelde ik echter wel even of dat zo'n goede keuze was.

Het verhaal begint met een naamloze jongen (vroege tiener?) die op de vlucht is uit zijn dorp. Waarom wordt niet genoemd, maar in de loop van het verhaal komen vermoedens. Het dorp ligt waarschijnlijk ergens op het Spaanse platteland. De omgeving is onherbergzaam en droog.

Als snel ontmoet deze jongen een herder. Zijn redding. Deze herder helpt hem. Samen trekken ze rond. Met alle ellende van dien.

Ik vind het moeilijk om dit verhaal te plaatsen. Het lijkt alsof het zich ontzettend lang geleden afspeelt. Aan de andere kant vermoed ik ergens ook dat het recent is, maar in een voor mij volledig onbekende omgeving. Me in het verhaal verplaatsen vond ik wat lastig, maar het verhaal zelf vond ik wel erg meeslepend .Dus uiteindelijk toch een goede keuze om het te gaan lezen.

24 januari 2015

Omhulde stad

Af en toe begin ik aan een boek om er later achter te komen dat het het eerste deel van een serie is. Dat is op zich prima, zolang het boek goed is. Helaas is het dan ook vaak een serie die nog niet voltooid is. En dat is dan weer irritant als het boek goed is.

Zo verging het met ook met De bijzondere kinderen van mevrouw Peregrine van Ransom Riggs. Dat boek las ik vorig jaar met veel plezier, om er vervolgens achter te komen dat dit slechts het begin is. Onlangs las ik het tweede deel, Omhulde stad, en vermoedelijk (en hopelijk, want het verhaal is nog niet af) volgt er meer.

Pas op, spoilers voor wie deel 1 niet gelezen heeft!

Het verhaal gaat verder waar deel 1 stopt. De tijdlus is kapot, de bijzondere kinderen vluchten van het eiland en gaan op zoek naar mevrouw Peregrine. De kans is groot dat ze in Londen is, dus dat is het reisdoel. Maar ondertussen moeten ze goed oppassen voor de hulsels en de schepsel.

De kinderen verplaatsen zich door Engeland en door de tijd. Hierdoor is het steeds weer afwachten waar ze terecht komen en of ze op tijd zullen zijn.

Einde spoilers.

Het eerste deel las is als e-book. Ondertussen bij ik daar helemaal aan gewend en vind ik het een prettige manier van lezen. Maar ik ben blij dat ik dit tweede deel als boek in handen had. De vormgeving is mooi en de bijzondere en oude foto's ondersteunen het verhaal zo veel beter.

Op naar het nog te verschijnen volgende deel!