Ik hoopte het en het was zo: Oscar en oma Rozerood bleek het perfecte boek voor de Paasochtend. Een boek zoals ik van Eric-Emmanuel Schmitt gewend ben: dun, snel gelezen, geen woord te veel, diep rakend, een indrukwekkend relatie tussen een kind en een wat oudere volwassene.Hoofdpersoon in dit verhaal is Oscar. Oscar heeft leukemie en weet, zonder dat z'n ouders er over praten, dat hij binnenkort zal sterven. Oma Rozerood werkt als animator/vertrouwenspersoon in het ziekenhuis en geeft Oscar twee tips: Schrijf aan God en doe alsof je elke dag 10 jaar ouder wordt.
Oscar gelooft niet in God, maar doet het toch. En daarnaast zie je hem in een paar dagen tijd inderdaad steeds ouder worden. Het klopt allemaal met elkaar.
En waarom het zo goed is voor een Paasochtend? Omdat Oscar in de brieven naar God precies schrijft waar het volgens mij met geloven om gaat: troost krijgen, helpen om te reflecteren, iemand die naar je luistert, steun. Oftewel: liefde. En door de korte relatie met God, kan Oscar ook die liefde gebruiken met de mensen om hem heen: mede-patiënten, z'n ouders, het personeel. Ontzettend bijzonder en indringend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten