28 februari 2016

Julia

Een boek te lezen van Otto de Kat was al langer de bedoeling, maar om de een of andere reden was ik een beetje geïntimideerd. Geen idee, of het moet al het idee zijn teleurgesteld te worden terwijl alle bloggers altijd zo enthousiast over hem zijn. Het werd nu toch eens tijd om aan Julia te beginnen.

En ik werd gelukkig helemaal niet teleurgesteld. Wat een meeslepend boek. Chris Dudok, zoon van een machinefabrikant gaat een jaar stage lopen bij een concurrent in Duitsland (ok, dat feit heeft me de hele tijd verwonderd, hoe kan een concurrent iemand nou een jaar toelaten, iemand die later waarschijnlijk i de zaak van zijn vader aan de slag gaat). Hoewel hij niet meteen trek heeft in dit werk, wil hij weg uit Nederland. Het is hem te benauwd: de vanzelfsprekendheid waarmee van hem verwacht wordt dat hij het bedrijf van z'n vader over zal nemen, de toekomstige vrouw die al voor hem geregeld is.

In het Duitsland vlak voor de oorlog komt hij in contact met de mysterieuze Julia. Hard werkende ingenieur, maar er is iets met haar. Ze voelen wat voor elkaar, maar hij kan haar toch niet krijgen. De oorlog drijft ze uiteen.

Aan dit alles denkt Chris terug vanaf hoofdstuk 1, het hoofdstuk waarin hij door zijn chauffeur dood in zijn woning wordt aangetroffen.

24 februari 2016

Waarom ik soms op en neer spring

Op de een of andere manier wordt ik altijd aangetrokken door boeken die een link hebben met autisme. Het is een stoornis die me fascineert en ik heb veel bewondering voor degenen die zich in deze prikkelvolle wereld overeind weten te houden, terwijl ze structuur verlangen.

Zo kwam Waarom ik soms op en neer spring van Naoki Higashida op mijn pad. In dit boek beantwoord een dertienjarige autistische jongen vragen over autisme. Hij doet dit op een ontzettend inlevende manier. Iets waarvan wij altijd denken dat autisten dat niet kunnen. Maar uit dit boek wordt me duidelijk dat inleven niet het probleem is, maar zich juist uitdrukken.

Het boek leest erg makkelijk, door de vraag-antwoord manier. Maar eigenlijk doe je het meer recht door af en toe een stukje te lezen. Ik vond het er interessant.

17 februari 2016

Een liefde in Parijs

Dat ik ooit nog een boek zou lezen van Remco Campert had ik niet verwacht. Het leven is vurrukkulluk las/luisterde ik vorig jaar en ik was er niet bepaald weg van. En zijn stukjes in de Volkskrant sla ik in de regel ook over. Maar Een liefde in Parijs werd me met klem aangeraden, zelfs na tegenstribbelen, dus tsja...

Ik heb er geen spijt van dat ik me heb laten ompraten. Dit boek las lekker weg en na de hernieuwde ontmoeting tussen de hoofdpersoon Richard en Sacha op straat in Parijs in hoofdstuk 1, ben ik ook wel erg nieuwsgierig waar hij haar nu van kent. En het duurt tot het einde voor we er achter zijn, de lezer net iets eerder dan de hoofdpersoon.

De zoektocht voert door het verleden van Richard, zijn leven in Parijs, samen met Tovèr, als twee  beginnende kunstenaars. De reden dat hij in Parijs is: het uitkomen van zijn gedichtenbundel in het Frans, gepresenteerd in de galerie waar Tovèr z'n werk hangt.

Fan van Campert ben ik nog steeds niet, maar dit boek vond ik zeker lezenswaardig.


08 februari 2016

De rode canapé

Sommige boeken trekken met met name aan om hun titel. Zo ook De rode canapé van Michèle Lesbre.

Hoofdpersoon in dit boek is Anne. Haar vriend Gyl is naar Siberië vertrokken en ze heeft al maanden niets van hem gehoord. En ik vraag me eigenlijk af of hij haar vriend nog wel echt is. Tijdens de lange treinreis heeft Anne alle tijd om na te denken. En ze denkt vooral aan haar oude buurvrouw, Clémence. Dit thuis een rode canapé heeft staan waarop ze graag zit en verhalen vroeger ophaalt. Ze kwamen per ongeluk met elkaar in contact en koesterden beiden die gesprekken op de bank.

Een rustige verhaal, een verhaal om over na te denken.

03 februari 2016

Schoonmaaktips van een huurmoordenaar

Boeken met een absurde beschrijving op de achterkant kunnen ontzettend grappig zijn of erg flauw uitpakken. Helaas was dit laatste het geval bij Schoonmaaktips van een huurmoordenaar van Hallgrímur Helgason. 

Een Koatische huurmoordenaar in New York legt iemand om en moet vluchten. En om echt goed zoek te raken, gaat er nog iemand aan op het vliegveld en reist hij met diens papieren. De komende tijd moet hij zich voordoen aan dominee, op bezoek bij een collega op IJsland.

Dat is op zich een aardig gegeven, maar het loopt allemaal uit de hand.En hoewel ik het boek een paar maanden geleden uitlas, heb ik geen idee meer hoe het afloopt en helpt zelfs het doorbladeren van het laatste hoofdstuk niet om die kennis weer boven te krijgen. Oftewel: nu al gewist.