27 juni 2016

Man haalt rijbewijs

Zelf sinds nog niet zo heel in bezit van een auto, werd ik met name getriggerd door de ondertitel van Man haalt rijbewijs van Binnert de Beaufort. Nog iemand die pas 'laat' gaat rijden (ok, dat rijbewijs had ik dan al wel wat langer). En een erg origineel idee om iets over jezelf te vertellen aan de hand van de auto's die in je leven een rol hebben gespeeld.

Het begint met het verhaal over de auto van z'n ouders en gaat door tot de auto waarin hij nu zelf zijn gezin naar Frankrijk rijdt (en waarin dochterlief haar naam in de lak krast). De rijstijl van oma komt aan bod (met altijd de angst dat ze in slaap valt). En hoewel het boek sterk begint, wordt het toch een beetje een sleur, minder grappig dan de start.

14 juni 2016

Broer

Hoewel ik het leuk vind om via het boekenweekgeschenk voor mij onbekende auteurs te leren kennen, is het ook fijn als een favoriete auteur het geschenk schrijft. Esther Gerritsen valt in die laatste categorie. 

Olivia en haar Broer Marcus hebben amper contact. Maar als Olivia vlak voor een bestuursvergadering door haar broer Marcus wordt gebeld en hij verteld dat zijn been waarschijnlijk geamputeerd gaat worden, raakt dat Olivia diep. Ze zoekt hem meteen op, biedt hulp. Want ze is ervan overtuigd dat hij haar nodig heeft, juist haar.

Deze plotselinge reactie brengt meer teweeg. We komen erachter dat haar omgeving Olivia anders ziet dan zij zichzelf.

Een intrigerend verhaal, verteld zoals we van Gerritsen gewend zijn: het voelt allemaal wat ongemakkelijk.

12 juni 2016

Wij geluksvogels

Wij geluksvogels van Amy Bloom stond al een tijd op mijn verlanglijstje, het werd tijd dat ik het ging lezen. Maar al snel wist ik eigenlijk niet zo goed meer waarom het op mijn lijstje was terechtgekomen, want ik kon slecht in het verhaal komen. En ondertussen is het alweer maanden geleden dat ik het boek las. Die combinatie zorgt ervoor dat het bloggen over dit boek me nu moeilijk afgaat.

Eva vertelt het verhaal van haar leven: als twaalfjarige wordt ze door haar moeder gedumpt bij haar vader en haar halfzus van vier ouder, Iris. Die vader is al even hopeloos en de twee gaan ervandoor. Iris wil graag actice worden en weet zich in Hollywood stukje bij beetje op te werken. Eva doet ondertussen niet veel meer dan lezen en zich zorgen maken.

De twee zwerven rond, het is 1940, oorlog, mensen zijn steeds minder te vertrouwen. En uiteindelijke raken ze ook elkaar uit het oog. Af en toe wordt er een brief geschreven, niet altijd wordt ie ook verstuurd.

Ik denk dat dit een goed boek is, maar het wist mij helaas niet te raken.

02 juni 2016

De verdovers

De laatste tijd heb ik een aantal boeken gelezen die zich in het ziekenhuis afspelen. Zo ook De verdovers van Anna Enquist. Qua thema moest ik als snel denken aan Attaque! en De co-assistent. Beide boeken had ik met plezier gelezen, maar ergens voel een vergelijking niet eerlijk tegenover Anna Enquist.

Drik pakt na een periode van rouw om zijn overleden vrouw, voorzichtig zijn werk als psychiater weer op. Zijn eerste cliƫnt is Allard, een jongen die co-schappen loopt, onder andere op de afdeling anesthesiologie waar zijn zus werkt.

Om de een of andere reden vertelt Drik dit niet en op een gegeven moment hoort hij te veel om dit nog te kunnen vertellen. De relaties zijn dan al te ingewikkeld.

Onder de oppervlakte werd ik als lezer aan het denken gezet over hoe om te aan met pijn en problemen: verdoven, praten, drank? Een interessante verstrengeling van twee werelden.