20 mei 2018

Renate Dorrestein

Buitenstaanders was een van de eerste boeken die ik las met het stempel 'Literatuur', misschien wel het allereerste. En met het lezen van dit boek, was ik meteen fan van Renate Dorrestein. Literatuur was niet helemaal niet eng en ingewikkeld, maar heel erg leesbaar. Natuurlijk kon ik m'n leeslijst niet vol zetten met boeken van één auteur, maar ik las toch veel meer dan nodig was voor die lijst. Veel van oeuvre van Renate Dorrestein tot dan toe (midden jaren 90) kwam voorbij.

Misschien heb ik mezelf toen een beetje overvoerd. Op een gegeven moment vond ik de verhalen toch wat onwaarschijnlijk en dramatisch. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer weet hoe het boek ging, maar volgens mij was ik na Verborgen gebreken wel klaar. Gelukkig had ik toen al we Hart van Steen gelezen, ik denk wel mijn favoriete boek van haar. Ik denk dat dit allemaal gebeurde aan het begin van m'n studententijd. Een periode waarin in sowieso veel minder las.

Jarenlang heb ik het werk van Renate Dorrestein wat links laten liggen, bang voor teleurstelling. Totdat ik afgelopen zomer toch maar weer eens een boek van haar oppakte. Het duister dat ons scheidt. Een intrigerend verhaal, over een driehoeksrelatie van een moeder waardoor onduidelijk is wie van de 3 de vader van Loes is. Mogelijk de vader van haar schoolvriendje Thomas. Thomas die er pas bijhoorde toen Loes bevriend met het raakte. En dan wordt de vader van Thomas vermoord, de moeder van Loes krijgt de schuld. Maar wat is er echt gebeurd? En aan wie is Loes loyaal? Het boek raakte me en bracht mijn interesse in Renate Dorrestein was terug.


Na haar overlijden twee weken geleden, zocht ik iets van haar in mijn kast. Het werd geen roman, maar De blokkade, over haar writer's block. Indrukwekkend dat ze er zo open over verteld. De worsteling met de zelfmoord van haar zusje speelt een belangrijke rol, net als in haar vroegste boeken. Opnieuw moet ze onder ogen zien dat dat haar mogelijk blokkeert. In dit boek beschrijft ze haar onderzoek naar de blokkade, van neurowetenschappen tot filosofen en hoe ze zichzelf weer op de rit krijgt.

Opnieuw ben ik gegrepen door haar werk. En ik wil dan ook zeker meer lezen. Maar deze keer in een rustig tempo, zodat ik ervan kan blijven genieten.