31 augustus 2014

Me before you

Me before you van Jojo Moyes is zo´n boek dat ik al vaak in blogs was tegengekomen. Mogelijke ´zoetheid´ was wat me tegenhield om het ook te gaan lezen, hoe enthousiast recensies ook waren. En toen kwam ik het tegen op een moment dat ik wel iets meeslepends en eenvoudigs kon gebruiken. En toen bleek het boek veel meer diepgang te hebben dan ik had verzonnen.

Louisa is 26 en verliest haar baan in het café. In de omgeving is het voor haar lastig om werk te vinden dat ze leuk vind. En dan komt via het uitzendbureau de mogelijkheid op haar pad om overdag Will gezelschap te houden. Will is een paar jaar ouder en bijna volledig verlamd geraakt bij een ongeluk. Enter Intouchables, in ieder geval in mijn gedachten.

Pas nu op voor spoilers

Maar dit boek is verder heel anders. Will straalt geen levenslust meer uit, heeft er geen zin meer in. Louisa doet verwoedde poignen om hem op te vrolijken. En bereikt daar ook veel mee. Maar is het genoeg? En op dit punt wordt het boek veel zwaarder en wordt je gedwongen na te denken over niet meer verder leven. Indrukwekkend dat de auteur deze discussie op deze manier durft op te werpen.

Einde spoilerwaarschuwing

Een mooi boek. Af en toe wat zoet, maar vooral indrukwekkend.

24 augustus 2014

Lipari

Meestal lees ik geen twee boeken van dezelfde auteur in een jaar, of het moet al een serie zijn. Maar de Vakantiebieb zorgde er deze zomer voor dat het twee keer gebeurde. Ik houd het maar op toeval, dat ik eerder dit jaar boeken las van auteurs die in deze app worden aangeboden.

Lipari is het debuut van Robbert Welagen. De verteller is student en moet er even tussenuit. Dat doet hij wel vaker en dan kiest hij bij voorkeur een eiland in het mediterrane gebied. Zijn eigen hotel vind hij niet echt gezellig, maar hij vind een andere hotel met rustig zwembad waar hij met z'n boek over Liechtenstein aan kan zitten. Daar ontmoet hij Gerard (achter in de 50) en Chapine (nog geen 30). Een bijzonder stel.

Met Gerard kan de verteller wel aardig praten, Chapine is afstandelijk. De enige uitzondering is één middag op het strand, waar Gerard niet bij is. De relatie is schimmig en één van afhankelijkheid. En dat geldt eigenlijk ook een beetje voor de verteller. Hij oogt eenzaam. Hij zoekt contact, maar dat lukt niet echt.

Er gebeurd eigenlijk niet veel in het verhaal. En helaas vind ik dat altijd lastig, ik ga toch voor het plot. De schrijfstijl is weer mooi, maar ik vond Het verdwijnen van Robbert toch net beter.


Dit is het 13e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!

19 augustus 2014

De kat die een spook zag

De laatste 'De kat die...' voorlopig. Ik ben door mijn geleende voorraadje van de eerste tien boeken in deze serie van Lilian Jackson Braun.

In De kat die een spook zag wordt de voormalige huishoudster van Jim Qwilleran dood aangetroffen. Misschien minder 'leuk', maar omdat ze een paar delen lang één van de belangrijkere bijpersonen in het boek is geweest, maakt het wel meer indruk, ik ben benieuwder naar wat er gebeurd is.

Qwilleran trekt tijdelijk in het onderkomen van zijn huishoudster, dat tevens een museum is. Hij ontmoet de buren. En hij voelt weer onraad.

Opnieuw een relaxed boek om te lezen. Genoeg te puzzelen. Leuke serie.

12 augustus 2014

Naief. Super.

De hoofdpersoon in Naief. Super. van Erlend Loe wordt 25 en op zijn verjaardag heeft hij er helemaal geen zin meer in. Hij zit in een dip. Z'n broer vertrekt voor een tijdje naar het buitenland (Afrika? Of was het toch Amerika) en hij z'n huis een paar maanden lenen.

Hij zoekt contact met Kim. Een vriend die tijdelijk op de noordpool werkt. Ze faxen elkaar lijstjes over vanalles. Hij krijgt contact met Borre, een jongetje dat een paar verdiepingen hoger woont. Hij gooit met een bal tegen een muur. Hij timmert op een plankje.

Maar het is niet alleen kommer en kwel. Het boek heeft humor. Vooral de schrijfstijl. Veel korte zinnen. Veel lijstje. En de hoofdpersoon ont-dipt. Zijn wereld wordt weer groter.

Dit boek leest snel. En het is anders dan de rest. En het onderwerp wordt niet al te zwaar. Interessante auteur, daar weer ik meer van lezen.

03 augustus 2014

Toen ik je zag

Het is alweer een maand geleden dat ik naar Toen ik je zag van Isa Hoes luisterde. Het boek maakte diepe indruk en ik vind het moeilijk om er over te schrijven. Wat valt er toe te zeggen over deze aangrijpende beschrijving van haar leven met Antonie Kamerling?

Ik kan me nog wel herinneren dat ik het nieuws hoorde over de dood van Antonie Kamerling. Niet dat ik fan was, maar het was toch onverwacht nieuws. Door naar dit boek te luisteren, wordt ontzettend veel duidelijk over wat er allemaal vooraf is gegaan. Moeilijke periodes, depressies, euforische buien, zaken die (gelukkig) veelal buiten de media blijven (of in ieder geval de media die ik volg).

Isa vertelt het verhaal van haar leven zoals het was, met daarin de mooie en de moeilijke tijden. Ik geloof dat dit boek Antonie recht doet. Een zwaar verhaal, maar toch ook op een lichte manier verteld.

Dit is het 12e boek dat ik las voor Ik lees Nederlands!