26 oktober 2016

De koning van Suriname

De schrijfstijl van Cees Nooteboom vond ik in De omweg naar Santiago prachtig, maar dat boek was toch een beetje te veel van het goede. Het kostte me destijds behoorlijk wat moeite om er doorheen te komen. Maar met De koning van Suriname heb ik ontdekt dat die stijl fantastisch past bij korte verhalen. Steeds een korte tijd genieten van deze prachtige, meanderende stijl. 

De verhalen aan het begin van deze bundel spelen zich inderdaad af in Suriname. De eerste reis die Cees maakt. Voor mij was het ook mijn eerste bestemming buiten Europa. Alleen niet per (vracht)schip, maar 'gewoon' met het vliegtuig. Ook reist hij door Marokko: bussen die maar eens per dag gaan, aansluitingen van halve dagen. Reizen en nog eens echt wat zien. Ook ik ben in Marokko geweest, maar met een groep en een eigen busje is dat toch anders. Ergens bekruipt me het gevoel dat ik iets mis: het echte leven.

Dit boek was genieten. Het behoeft vast niet genoemd: ik ben meteen op zoek gegaan naar zijn andere bundels met reisverhalen.

25 oktober 2016

As in tas

De meeste van de TV series van Jelle Brandt Corstius heb ik gezien en ook een zijn boekenweekessay Arctisch dagboek las ik met plezier. Het is vooral de luchtig manier waarop serieuze zaken aan bod komen die me bij hem zo aanspreekt.

In As in tas is dat niet anders.Serieus is het zeker: Hugo Brandt Corstius is overleden en Jelle moet dit verlies verwerken. Hij besluit dat op een bijzondere manier te doen: met het as van z'n vader naar de Middellandse Zee fietsen. Want ze maakten elk jaar een fietstocht van enkele dagen samen. Maar nooit zo ver als deze.

Dat gebrek aan ervaring is ook meteen wat dit boek, ondanks het onderwerp, grappig maakt. Vergeten dat je vastzit aan de pedalen en omvallen, verder moeten fietsen dan de bedoeling was. En natuurlijk bijzondere mensen ontmoeten, één van de andere zaken die altijd belangrijk zijn bij Jelle Brandt Corstius.

Een heerlijk boek, dat helaas veel te snel uit was.